بررسی اثر ال- کارنیتین بر رگ زایی و تکثیر سلولهای گرانولوزا در بافت تخمدان پیوند شده در موش

هدف از این مطالعه بررسی اثر ال- کارنیتین به عنوان یک آنتی اکسیدان بر رگ زایی و تکثیر سلولهای فولیکولی در بافت تخمدان پیوندی در موش بود. پیوند بافت تخمدان، یک تکنولوژی بااهمیت برای حفظ بارداری می باشد. مانع اساسی در بقاء بافت تخمدانی پیوند شده، عدم موفقیت در رگ زایی بعد از پیوند است که منجر به نکروز بافت می شود. موشهای نژاد NMRI به چهار گروه تقسیم شدند. گروه کنترل (بدون پیوند)، گروه پیوندی ( اتوگرفت+ بدون تیمار)، گروه سالین (اتوگرفت+ نرمال سالین) و گروه ال- کارنیتین (اتوگرفت+ ال- کارنیتین). تخمدانها در موشهای -۶ هفته به صورت دوطرفه برداشته شدند و تخمدان سمت چپ به داخل عضله پشتی همان طرف پیوند شد. ال- کارنیتین با دوز ۲۰۰ میلی گرم/ کیلوگرم از روز قبل از جراحی تا یک هفته بعد از آن به صورت داخل صفاقی تزریق شد. سه هفته بعد، بافتهای پیوندی خارج شدند و مورد ارزیابی ایمونوهیستوشیمی قرار گرفتند. رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی با آنتی بادی CD۳۱ برای شناسایی سلولهای اپی تلیال رگهای خونی جدید بر روی برشهای با ضخامت ۶ میکرومتر انجام شد. تکثیر سلولهای فولیکولی نیز با رنگ آمیزی با آنتی بادی Ki-۶۷ که یک آنتی ژن هسته ای است مورد ارزیابی قرار گرفت. بعد از کمی کردن نتایج رگ زایی و تکثیر سلولی، گروه ها با هم مقایسه شدند. نتایج حاصله نشان داد که بیان پروتئینهای مورد بررسی در گروه کنترل از گروه های پیوندی بیشتر است ولی گروه های پیوندی تفاوت معنی داری با یکدیگر نشان ندادند. نتایج این مطالعه نشان داد که ال- کارنیتین به تنهایی تاثیر قابل ملاحظه ای بر رگ زایی و تکثیر سلولی در تخمدان پیوندی ندارد. این نتایج ممکن است به دلیل گذشت سه هفته از زمان پیوند باشد و ارزیابی این پروتئینها در هفته اول پیوند باید مورد بررسی قرار گیرد. شاید استفاده همزمان از یک داربست و یا فاکتورهای رشد بتواند نتایج را بهبود بخشد.

کلیدواژه ها:

پیوند تخمدان ، CD۳۱ ، Ki-۶۷