ارتباط آسیب ریوی و تغییرات ضربان قلب ناشی از شوک همورژیک: یک رویکرد تجربی جدید

در سالهای اخیر، از تغییرات ضربان قلب (HRV) برای تشخیص اختلالات قلبی عروقی استفاده شده است. هدف از این مطالعه بررسی ارتباط بین آسیب ریوی در شدتهای مختلف شوک همورژیک و HRV بوده است. موشهای صحرایی نر نژاد اسپراگ داولی به صورت تصادفی به گروه شم و گروه های شوک همورژیک (HS) با سه دوره ی زمانی مختلف شامل دوره ی کوتاه مدت STC)، ۳۴/۵±۱/۴ دقیقه)، میان مدت MTC)، ۸۱/۶±۳/۹ دقیقه) و طولانی مدت LTC)، ۱۳۷/۴۲±۱۰/۵ دقیقه) تقسیم شدند. تمامی آزمایشات بر روی حیوانات هوشیار انجام شد. شوک همورژیک از طریق برداشت خون تا زمان افت فشار خون به مقدار ۴۰±۵ mmHg، القاء شده و فشار خون حیوان تا نقطه ی پایان جبرانی در همین سطح باقی ماند. پس از آن، احیاء با تزریق خون و محلول رینگر لاکتات انجام گرفت. پارامترهای همودینامیک توسط پاورلب ثبت شد و آنالیز HRV از طریق نرم افزار Kubios انجام گرفت. همچنین، پارامترهای گاز خونی، سطح مالوندی آلدهید (MDA) و بیان ژنهای TNF- و iNOS ارزیابی گردید. پس از شروع خون گیری، تمامی اجزاء فرکانسی HRV افزایش یافتند و در نقطه ی پایان جبرانی به حداکثر مقدار خود رسیدند. پس از احیاء، VLF (جزء با فرکانس بسیار پایین) در تمامی گروه های شوک همورژیک از مقدار پایه کمتر شد. نکته ی جالب توجه اینکه VLF گروه LTC ، از بقیه ی گروه ها کمتر بود. علاوه براین، آنالیز پارامترهای گاز خونی نشان داد که اسیدوز متابولیک تنها در گروه های STC و MTC جبران شده است. تغییرات بیان ژن ها و MDA نشان دهندهی آسیب مشخص در گروه LTC است. در مطالعه ی حاضر ارتباط معکوسی بین VLF و شدت آسیب ریوی در شوک همورژیک شدید مشاهده شد که ممکن است با اختلال در عملکرد میوژنیک عروق و فعالیت بیش از حد سمپاتیک مرتبط باشد. بنابراین، استفاده از آنالیز HRV به عنوان ابزاری ارزشمند برای پیشبینی آسیب ریوی در سطوح مختلف شوک همورژیک پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

موش صحرایی هوشیار ، اختلالات قلبی عروقی ، احیاء