تاثیر مهار گیرنده های D۲ دوپامین بر باروری فرزندان موشهای نر سالم

دوپامین یکی از فراوانترین نورترنسمیترهای مرکزی و محیطی میباشد که گیرنده D۲ آن در بافت بیضه و تخمدان یافت شده است. ممکن است مصرف داروهای موثر بر سیستم تولیدمثلی بر فرآیندهای فیزیولوژیکی فرزندان حاصل از والدین تحت تیمار تاثیر بگذارد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر مهار گیرنده های دوپامینی (D۲R) D۲ در توان باروری فرزندان حاصل از موشهای صحرائی نر سالم بود. ۲۰ راس موش صحرایی نر بالغ ویستار با وزن۱۹۰±۱۰ گرم به دو گروه دریافت کننده سالین و سولپیراید (آنتاگونیست گیرنده های D۲ دوپامینی) (۴mg/kg,ip) تقسیم شدند. پس از ۱۴ روز تیمار، هر موش نر با سه موش ماده بالغ جفتگیری نمود؛ فرزندان ماده حاصل از این موشها تا سن بلوغ در شرایط طبیعی پرورش یافتند؛ سپس وزن بدن و تخمدان و توان باروری فرزندان به کمک روش IVF ارزیابی شد. میانگین وزن بدن و تخمدان و نیز درصد سلول تخم، جنینهای دوسلولی، بلاستوسیست و جنین های هچ شده پس از IVF در فرزندان ماده موشهای نر تحت تیمار با سولپیراید در مقایسه با گروه کنترل سالین کاهش معنیداری یافته بود .(p ۰/۰۵) همچنین به دنبال مهار گیرنده های D۲ دوپامین در والد، درصد جنینهای متوقف شده حاصل از IVF فرزندان ماده کاهش معنی دار نشان داد .(p ۰/۰۵) مهار گیرنده های D۲ دوپامینی در والد نر، توان باروری فرزندان ماده را کاهش داد.

کلیدواژه ها:

IVF ، سولپیراید ، باروری ، دوپامین