اثرات سیستم های هوادهی بر کارایی تولید استخرهای پرورشی میگو (مطالعه موردی: مجتمع چوئبده، آبادان، ایران)

یکی از فاکتورهای اثرگذار بر بهبودبخشی به کیفیت آب، هوادهی و سطح اکسیژن محلول در آب است. مطالعه موردی حاضر، در مجتمع پرورش میگوی چوئبده در آبادان انجام شد. برای این منظور، ۶ استخر میگو هر یک به وسعت ۴ هکتار و با جهت شرقی-غربی، در موقعیتهای نزدیک به یکدیگر در نظر گرفته شدند. نیمی از آنها به سیستم هوادهی پدالی با ظرفیت تولید ۵۹/۲ کیلوگرم اکسیژن در ساعت مجهز شده بودند. تراکم ذخیره سازی ۲۰۰۰ پست لارو ۱۵ روزه ۴۶) گرمی) در متر مکعب بود و فراسنجه های کیفی آب در طول دوره پرورش اندازه گیری شد. در زمان برداشت، فراسنجه هایی نظیر وزنگیری (WG)، نرخ رشد ویژه (SGR) و ضریب تبدیل غذایی (FCR) و نرخ زنده مانی میگوها محاسبه گردید. نتایج نشان داد که فراسنجه های آب استخرهای هوادهی شده نظیر اکسیژن محلول، BOD۵، COD آمونیوم و نیتریت به ترتیب برابر با ۴/۷۹، ۵/۹۸، ۴/۹۱، ۰/۰۸۵، ۰/۰۱۶ میلی گرم بر لیتر و pH معادل ۸/۴ بودند. میانگین وزنگیری در میگوهای پرورشی به طور معنیداری در استخرهای هوادهی شده ۱۴/۵) گرم) در مقایسه با استخرهای بدون هواده ۱۳/۲) گرم) افزایش یافت.نرخ زنده مانی با عملیات هوادهی تا ۸۸ درصد بهبود یافت. به عنوان نتیجه گیری، پرداخت هزینه های زیاد برای نصب یک سیستم هوادهی مناسب میتواند در بلند مدت سودآور باشد.

کلیدواژه ها:

اکسیژن محلول ، رشد ، کیفیت آب ، میگوی پا سفید غربی (Litopenaeus vannamei)