نقش کوه های زاگرس در تنوع درون گونه ی و بومی زایی گگوی انگشت برگی Asaccus Dixon and Anderson, ۱۹۷۳ در ایران

کوه های زاگرس از شمالغربی تا جنوب ایران کشیده شده اند و نقش سد در برابر عناصر فونی دشتهای پست بین النهرین به فلات مرکزی ایران و راهرو برای عوامل فون جنوب به شمال را دارند. با توجه ساختار زمین شناسی خاص کوه های زاگرس، خزندگان در زیستگاهای ویژه در دره ها و غارها و کارستها مستقر شده اند. جنس Asaccus Dixon and Anderson, ۱۹۷۳ از خانواده فیلوداکتیلیده یکی از عنا صر فونی خاص کوه های زاگرس ا ست که برا ساس صفات ریختی دارای ده گونه شناخته شده ا ست، پس از جمع آوری نمونه ها از مناطق مختلف زاگرس، مراحل بافت گیری و ا ستخراج DNA، از یک ژن هسته ای (MC۱R) و دو ژن میتوکندریایی ۱۲S)، (Cytb استفاده شد. نتایج این مطالعه نه تبار جدید با فاصله ژنتیکی بالا در مناطق مختلف زاگرس که هر کدام از آنها به عنوان یک گونه بالقوه مح سوب می شوند را نشان داد. در این مطالعه به عوامل موثر بر پراکنش و گونه زایی جنس Asaccus پرداخته شده است. از جمله عوامل احتمالی در ایجاد تنوع درون گونه ی این جنس سبک زندگی محدود و منزوی بودن آنها در غارها و کارستها می باشد.

کلیدواژه ها:

غارها ، کارست ها ، سوسمار