بررسی اثر آللوپاتی عصاره انغوزه (Ferula assa-foetide) بر رشد و برخی صفات بیوشیمیایی در گیاه گوجه

انغوزه گیاهی چند ساله از خانواده چتریان است. با وجود گزارش های فراوان پیرامون خواص مختلف این گیاه بومی ایرانی در معرض خطر انقراض، توجه کمی به خواص آللوپاتیک آن شده است. آللوپاتی عبارت است ازتاثیر بازدارندگی، تحریک مستقیم یا غیرمستقیم یک گیاه بر روی گیاه دیگر که ازطریق تولید ترکیبات شیمیایی توسط گیاهان و آزاد شدن آنها در محیط اعمال می گردد. از آنجایی که آفت کش های شیمیایی تاثیرات نامطلوب فراوان بر سلامت و محیط زیست دارند، هدف از اجرای این پژوهش، بررسی اثر آللوپاتی عصاره انغوزه بر گیاه گوجه به منظور تعیین بهترین غلظت آن با کمترین اثر بازدارندگی بر رشد و فاکتورهای بیوشیمیایی این گیاه و درصورت امکان، استفاده از این پتانسیل برای تهیه آفت کش طبیعی است. این آزمایش در قالب طرح کامل تصادفی با ۳ تکرار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل چهار سطح مختلف از غلظت های عصاره بود. نتایج نشان داد با افزایش غلظت عصاره، میزان عوامل فیزیولوژیک نظیر: کلروفیل کل و پروتئین کل کاهش ولی نسبت کلروفیل a/b، میزان کاروتنوئید، کربوهیدرات، پرولین افزایش یافت که نشان میدهد افزایش غلظت عصاره آبی انغوزه بعلت جذب ترکیبات موثر آن توسط گیاه، ایجاد تنش کرده که با در نظر گرفتن خاصیت آفت کشی این عصاره برروی شته ها، غلظت ۱۵ درصد، مناسب ترین غلظت عصاره است که جهت استفاده به عنوان آفت کش بیولوژیک پیشنهاد می شود.

کلیدواژه ها:

عصاره آبی ، آفت کشی ، عوامل فیزیولوژیک