بررسی تغییرات شاخص های فیزیولوژیکی مرتبط با طول عمر گل شاخه بریده ژربرا تحت تیمارهای آسکوربیک اسید و نانوذره آهن آسکوربیک

سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 218

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

BIOCONF21_0142

تاریخ نمایه سازی: 7 شهریور 1400

چکیده مقاله:

ژربرا (Gerbera jamesonii Bolus ex Hooker f.) گیاهی چندساله متعلق به خانواده Astraceae است که در اکثر نقاط جهان به صورت وسیع ک شت می شود. سطح زیر ک شت ژربرا در جهان ۱۱۰۰ الی ۱۲۰۰هکتار و در ایران ۶ هکتارمی با شد. گل ژربرا یکی از ده گل مهم شاخه بریده در ایران و جهان است. در این پژوهش، اثر غلظت آسکوربیک اسید (صفر، ۰,۵ و ( ۱ گرم درلیتر و نانوذره آهن آسکوربیک در غلظت ۱درصد در به تاخیر انداختن پیری گل ه ای شاخه بریده ژربرای سفید و قرمز مورد بررسی قرار گرفت. که تیمار دهی به صورت محلول در بطری های استریل شده می باشد. نتایج نشان داد که کاربرد آسکوربیک اسید ۱گرم درلیتر و نانوذره آهن آسکوربیک ۱درصد باعث بیشترین تاخیر در پیری گل ها در مقایسه با شاهد ( آب مقطر) گردید. بطوریکه وزن تر و قطر گل هایی که با آهن آسکوربیک اسید ۱درصد تیمار شدند، بیشتر از سایر تیمارها بود. نتایج حاصل از آنزیم های آنتی اکسیدانتی (کاتالاز وسوپراکسید دیسموتاز) و مالون دی آلدئید ودر گلهای شاخه بریده ژربرا در طی ۹ روز برای تیمار با آسکوربیک اسید و۱۳ روز برای نانوذره آهن آسکوربیک نشان داد که حالت تجاری گل ژربرا بالای ۶۰درصد بود . طبق نتایج اثرفیزیولوژیک آنزیم های آنتی اکسیدانی وغیر آنتی اکسیدانی دیده شد ، فعالیت آنزیم کاتالاز در گل های تیمار شده با آسکوربیک اسید ۱گرم درلیتر و نانوذره آهن آسکوربیک افزایش یافت. میزان فعالیت آنزیم سوپراکسید دیسموتاز به تدریج با پیر شدن گلهای نگهداری شده در آب مقطر کاهش پیدا کرد، درحالیکه استفاده از آسکوربیک اسید ۱گرم درلیتر مانع از کاهش آن گردید. همچنین کاربرد آ سکوربیک ا سید ۱گرم درلیتر با جلوگیری از افزایش مالون دی آلدئید پیری گلها را به تاخیر انداخت. بنابراین نگهداری گلهای شاخه بریده ژربرای سفید و قرمز در محلول آسکوربیک اسید ۱گرم درلیتر و نانوذره آهن آسکوربیک باعث تاخیر ویژه در پیری گلها گردید.

نویسندگان

راضیه رفیعی

دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

سیده بتول حسنی

دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

محمدرضا قلمبران

دانشکده علوم و فناوری زیستی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران