بهینه سازی تولید پکتین از هویج، سیب و پوست پرتقال

پکتین یکی از اجزای قندی اصلی سازنده دیواره سلولی گیاهان است که به صورت گسترده در صنایع غذایی، دارویی و آرایشی کاربرد دارد. در مقیاس صنعتی، پکتین بیشتر از پوست مرکبات تولید میشود. پکتین در ترکیب با آب و بعضی مواد دیگر به عنوان غلیظ کننده، عامل تشکیل ژل، پایدارکننده و عامل اتصال دهنده کاتیون عمل میکند. هدف از این پژوهش، بهینهسازی تولید پکتین از هویج، سیب و پوست پرتقال با استفاده از اسید سیتریک، اسید استیک و اسید هیدروکلریک در دماهای مختلف ۶۰ تا ۹۰ درجه سانتیگراد بود. ابتدا هویج، سیب و پوست پرتقال شسته و به صورت ریز رنده شد. سپس ۱۰ گرم از پوست میوه های رندهشده با آب مقطر به حجم معین رسید، در ادامه مقادیر مشخص از هر یک از اسیدهای مذکور ۲۵۰) میلی لیتر) اضافه و در دماهای مختلف به تفکیک حرارت داده شد. با افزودن اتانل مطلق ۹۶) درجه)، پکتین به صورت ژلهای درآمد و با کاغذ صافی جدا شد. در نهایت در دمای ۴۰ درجه سانتیگراد و به مدت ۲۴ ساعت خشک شد. نتایج آزمایشهای مختلف با سه بار تکرار نشان داد که از سیب، پوست پرتقال و هویج به ترتیب بیشترین مقدار پکتین به دست آمد هر چند تفاوت سیب و پوست پرتقال معنیدار نبود ولی تولید پکتین از هویج به طور معنیداری از بقیه کمتر بود. بهترین شرایط برای تولید بهینه پکتین استفاده از اسید هیدروکلریک و بالاترین دما بود. استفاده از ضایعات انواع میوه برای تولید پکتین به این روش ساده، میتواند توجیه اقتصادی مناسبی داشته باشد.

کلیدواژه ها:

جداسازی پکتین ، بهینه سازی ، پوست میوه ، درجه حرارت