مقایسه اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد و داروی آمانتادین بر درد، خستگی و کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (ام. اس) شایع ترین بیماری نورولوژیک پیش رونده است که در آن میلین سیستم اعصاب مرکزی تخریب می شود و مشکلات متعددی را برای فرد مبتلا ایجاد می کند و از مهم ترین بیماری های تغییردهنده زندگی فرد به ویژه در سنین جوانی است که باعث افت شدید سطح عملکرد فردی می شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثربخشی درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد و داروی آمانتادین بر درد، خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام. اس می باشد. روش کار: مطالعه حاضر، نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون انجام شد. جامعه آماری تمام افراد مبتلا به ام. اس در استان همدان بود که تعداد ۶۰ بیمار زن با داشتن ملاک های ورود، در دسترس به صورت غیرتصادفی انتخاب و به دو گروه مساوی تحت درمان گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد (اکت) و مصرف داروی آمانتادین هر گروه به مدت ۳ ماه قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه سنجش خستگی (۹- FSS)، کیفیت زندگی (۲۹- MSIS) و درد مک گیل را پیش و پس از درمان تکمیل کردند. داده ها با استفاده از روش آماری آنالیز واریانس، کوواریانس، کروسکال-والیس، LSD و بونفرونی و با کمک نرم افزار SPSS نسخه ۲۲ تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد تفاوت بین مصرف آمانتادین و اکت با برتری تاثیر آمانتادین نسبت به اکت بر درد، خستگی و کیفیت زندگی معنی دار نشد (۰۰۱/۰ < P). نتیجه گیری: می توان نتیجه گرفت که درمان های غیردارویی نیز می تواند به عنوان درمان مکمل در کنار درمان های پزشکی به کار گرفته شود.

کلیدواژه ها:

Amantadine ، Fatigue ، Pain ، Acceptance and Commitment Psychotherapy ، Quality of Life ، Multiple Sclerosis ، آمانتادین ، خستگی ، درد ، روان درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد ، کیفیت زندگی ، مولتیپل اسکلروزیس