بررسی تطبیقی ادله نظریه «توسعه معنایی الفاظ قرآن» از دیدگاه فیض کاشانی و علامه طباطبایی
محل انتشار: فصلنامه پژوهش های قرآنی، دوره: 26، شماره: 98
سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 302
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JQR-26-98_001
تاریخ نمایه سازی: 30 مرداد 1400
چکیده مقاله:
نظریه توسعه معنایی الفاظ قرآن که به دیدگاه «روح معنا» معروف شده، به واسطه تجرید امور مادی و حسی، چنان معنای وسیعی به لفظ می بخشد که بسیاری از استعمالات معقول و غیرمحسوس آن را نیز حقیقت می شمارد. غفلت از بررسی ادله این نظریه، موجب سوء فهم های متعددی از سوی پژوهشگران گردیده است. در این مقاله ادله دو تن از بزرگ ترین مطرح کنندگان نظریه، یعنی فیض و علامه طباطبایی بررسی گردیده است. هیچ کدام از این دو اندیشمند این نظریه را به ممنوعیت استعمال مجاز در قرآن و یا تطابق عوالم مستند ننموده اند. هردو اندیشمند باوجود تفاوت در بیان نظریه و دلایل مطروحه، در استناد این نظریه به ادله عقلی و ظواهر برخی متون آیات و روایات اشتراک دارند. از استدلال بیان شده توسط ایشان معلوم می گردد این نظریه تنها در برخی الفاظ به کاررفته در آیات و روایات جاری است و اشکالاتی که برخی به زعم اجرای این نظریه در تمامی الفاظ مطرح نموده اند، موجه نخواهد بود.
کلیدواژه ها:
روح معنا/ گوهر معنا/ توسعه معنایی/ فیض کاشانی/ علامه طباطبایی
نویسندگان
محمدجواد منصورسمایی
دانشجوی دکترای دانشگاه تهران، پردیس فارابی
محمد علی مهدوی راد
دانشیار دانشگاه تهران، پردیس فارابی
حامد پوررستمی
دانشیار دانشگاه تهران، پردیس فارابی
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :