چالش نظری نهادگرایی نئو لیبرال و قدرت های نوظهور اقتصادی بریکس

نهادگرایی نو لیبرال نماینده لیبرالیسم در عصر کنونی است .نظریه پردازان این نظریه معتقدند که روابط بین الملل ماهیت خشونت آمیز ندارد و جنگ یک استثنا است. این نظریه کاهش و تعدیل انارشی را با کمک نهادها و سازمان های بین المللی، حتی در شرایط بین ظمی و فقدان یک حکومت مرکزی در سطح جهان ممکن می داند. این نظریه برای نهادهای بین المللی هویتی مستقل از قدرت ها قائل است که رفتار کشورها را تعیین می کند و معتقد است که فرایند همگرایی در سطح منطقه و جهان در حال افزایش است و کشورها در روابطشان منافع مطلق را بر منافع نسبی ارجحتر می شمارند . قدرتهای نوظهور اقتصادی که به بریکس مشهور شده اند تحولاتی را رقم زده اند که ممکن است برخی از مفروضات اساسی نظریه پردازان نهادگرایی نو لیبرال را مورد بازنگری قرار دهد.این مقاله تلاشی است برای پاسخ به این سوال که: نهادهای برآمده از ائتلاف بریکس چگونه ممکن است اعتبار نظریه نهادگرایی نو لیبرال را مورد تردید قرار دهد؟ با استفاده از منابع کتابخانه ای و با استفاده از روش توصیفی تحلیلی، این فرضیه در پاسخ مطرح شده است که : بریکس به وسیله موازنه نرم و تشکیل نهادهای بین المللی توازن بخش در مقابل نهادهای برتون وودزی ، از طریق برجسته کردن اهمیت منافع نسبی،مقابله با هژمون وهمگرایی جهانی، پذیرش برخی مفروضات بنیادین نو لیبرالیسم نهادگرا و درنتیجه اعتبار این نظریه را در عرصه روابط بین الملل موردتردید قرار داده است.به عبارتی رویکردی که بریکس اتخاذ کرده را شاید بتوان نوعی " واقع گرایی ساختاری" نامید.

کلیدواژه ها:

بریکس ، نهادگرایی نو لیبرال ، نهادهای برتون وودز ، نهادهای مالی بین الملل