رابطه بین شیوه های فرزند پروری والدین و انگیزش پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دوره متوسطه اول در شهر تبریز

در این پژوهش به بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری والدین و انگیزش پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دوره متوسطه اول شهیر تبریز پرداخته شد. این پژوهش از نوع همبستگی است. جامعه آماری مشتمل بر کلیه دانش آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه اول(راهنمایی) شهر تبریز بود که در هنگام اجرای این پژوهش در این مقطع تحصیلی مشغول به تحصیل بوده اند. در این پژوهش از شیوه نمونه گیری به صورت خوشه ای تصادفی چند مرحله ای و تکمیل پرسشنامه آنلاین استفاده شده است. حجم نمونه آماری در این پژوهش۳۰۰ نفر بوده که شامل ۱۵۰ نفر پسر و ۱۵۰نفر دختر می باشد. با استفاده از ۲پرسشنامه شیوه های فرزندپروری شیفر و انگیزش پیشرفت هرمنس، به جمع آوری داده ها به صورت مجازی پرداخته شد. تجزیه و تحلیل داده ها بر اساس آمار توصیفی صورت گرفته که در این سطح از فراوانی شاخص های گرایشی مرکزی (میانگین - انحراف استاندارد و .. ) استفاده شده است و هم بر اساس آمار استنباطی که در این مورد نیز از آزمون کروسکال والیس و یومن-ویتنی، استفاده شد. نتایج حاصله نشان داد که بین شیوه های فرزندپروری و انگیزش پیشرفت در دانش آموزان دوره متوسطه اول رابطه وجود دارد و بین شیوه های فرزند پروری(مقتدرانه، مستبدانه، آسانگیر و بیتوجه)در دانش آموزان دوره متوسطه اول دختر و پسر تفاوت معنادار وجود دارد و همچنین انگیزش پیشرفت در بین دانشآموزان دختر و پسر دوره متوسطه اول تفاوت معنادار وجود ندارد.

کلیدواژه ها:

فرزندپروری-انگیزش-پیشرفت تحصیلی