رابطه شادی ذهن و آگاهی بخشی با خودکارآمدی تحصیلی

هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی ارتباط بین آگاهی بخشی و شادی ذهن با خود کارآمدی تحصیلی دانش آموزان مقطع ابتدایی در سال تحصیلی ۹۸-۹۹ در شهرستان لردگان بوده است. این مطالعه از نوع توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل تمامی دانش آموزان مقطع ابتدایی به تعداد ۲۹۴۸ نفر بوده است که تعداد ۳۰۰ نفر از دانش آموزان مقطع ابتدایی با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای به عنوان شرکت کنندگان در پژوهش انتخاب شده اند و برای جمع آوری داده های مورد نیاز از پرسشنامه های آگاهی بخشی،شادی ذهن و خودکارآمدی تحصیلی استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه همزمان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس نتایج این پژوهش، بین مولفه های توصیف r=۰/۳۵)،(P< ۰/۰۱، عمل توام با آگاهی(r=۰/۴۱، (P< ۰/۰۱ وعدم قضاوت r=۰/۲۳) ، (P< ۰/۰۱ از متغیر آگاهی بخشی با خودکارآمدی رابطه معنادار وجود دارد و همچنین بین خودکارآمدی تحصیلی با شادی ذهن r=۰/۴۲ ، P< ۰/۰۱ رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که مولفه های عمل توام با آگاهی، توصیف و عدم واکنش پیش بینی کننده مثبت و معنادار خودکارآمدی تحصیلی هستند. و همچنین شادی ذهن پیش بینی کننده مثبت و معنادار خودکارآمدی تحصیلی هستند. آگاهی بخشی و شادی ذهن به ترتیب ۲۱/۱۶ و ۱۷/۶۴ درصد از واریانس مشترک خودکارآمدی را پیش بینی می کنند.

کلیدواژه ها:

آگاهی بخشی ، شادی ذهن و خودکارآمدی تحصیلی