بررسی نقاشی کودکان از منظر اقلیم (مطالعه موردی: مرکز سیستان و مرکز چابهار)

در نقاشی، کودک خود را از ممنوعیت ها رها می سازد. در حالتی ناخودآگاهه انه درباره مسائل، کشفیات و دلهره هایش صحبت می کند.بنابراین با وجود تکرار باید متذکر شد که نقاشی کودکان فقط یک وسیله پرورش خلاقیت و پختگی کودک و یا شاخص تکامل نیستو آنرا باید بعنوان یک وسیله تحقیق و مبادله با محیط اجتماعی با دنیای بزرگسالان که در اطراف کودک هستند، و همانند نشانه حالاتعاطفی کودک در نظر گرفت، این مهم بی شک به جوامع و پیشرفت آن کمک خواهد نمود. ازاینرو این سوال مطرح می شود که:چگونه شناخت نقاشی کودک ودرک آن، وهمچنین خواسته ها وتفاوت نقاشی آنان با توجه به تاثیرات اقلیمی به پیشرفت جوامع کمکخواهد نمود؟ این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه نقاشی کودکان در دو اقلیم متفاوت در استان سیستان و بلوچستان انجام گردیدکه جامعه آماری ۱۰ نمونه از مدارس و آموزشکده های نقاشی در شهرهای چابهار و زابل می باشند. نتایج حاصله بدین شرح بود؛آموزش هنر در پیوند با مراحل تفکر خلاق به روشنی نشان می دهد که این دو پدیده در یک اقلیم جای دارند و توجه به یکی سببرشد دیگری خواهد شد. حل مسئله، دغدغه اصلی در هر دو مقوله است و یافتن بهترین و مناسب ترین راه حل در فرآیند فعالیت هایهنری، کودکان را به تفکر وا می دارد. ازاین رو، نقش هنر را اولین پله برای رشد تفکر خلاق در تمام شئون زندگی کودکان دانست.

کلیدواژه ها:

نقاشی کودکان ، اقلیم خشک ، اقلیم مرطوب ، سیستان ، چابهار