بررسی روابط متغیرهای باور- جهت انگیزشی و خلاقیت شناختی - شخصیتی به منظور تدوین و برازش مدل پیش بینی پیشرفت تحصیلی

     هدف:هدف از پژوهش، بررسی روابط باور/جهت انگیزشی و خلاقیت شناختی/ شخصیتی به منظور تدوین و برازش مدل پیش­بینی پیشرفت تحصیلی بود.      روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر گردآوری داده­ها پیمایشی بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش ­آموزان دختر و پسر(ریاضی، تجربی، انسانی) مقطع یازدهم دبیرستان­های شهر تهران در سال تحصیلی ۹۷-۹۸ بود (۴۰۸۵۹ =N). برای تعیین حجم  نمونه با استفاده از جدول کرجسی و مورگان به روش تصادفی خوشه ­ای، تعداد ۴۰۰ دانش آموز از جامعه انتخاب شد. ابزار اندازه ­گیری، شامل پرسشنامه ­های باورهای انگیزشی پینتریچ و دی­گروت (۱۹۹۰)، جهت­گیری انگیزشی والرند (۱۹۹۲)، خلاقیت تورنس فرم ب (۱۹۷۴،۱۹۹۳)، خلاقیت عابدی (۱۳۷۲) و معدل دانش ­آموزان به عنوان شاخص پیشرفت­تحصیلی در نظرگرفته شد. تجزیه و تحلیل داده ­ها با استفاده از روش رگرسیون چندمتغیری و مدل­یابی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارSPSS  و Amos انجام شد.       یافته ­ها: در مدل تدوین شده تمامی ضرایب باور/جهت انگیزشی و خلاقیت شناختی/شخصیتی بر پیشرفت تحصیلی در سطح ۰۱/۰ معنادار بود و در مجموع این مدل توانست۲۰% از تغییرات پیشرفت تحصیلی را پیش­ بینی ­کند.نتایج حاصل ازمدل­سازی معادلات ساختاری SEM از روش تحلیل مسیر نشان داد که مدل از برازش مطلوبی برخوردار است.      نتیجه­ گیری: با اجرای دوره ­های آموزشی کوتاه مدت متغیرها، می­توان به ارتقاء پیشرفت تحصیلی دست یافت.

کلیدواژه ها:

پیشرفت تحصیلی ، باور انگیزشی ، جهت گیری انگیزشی ، خلاقیت شناختی ، خلاقیت شخصیتی