تبیین اصول طراحی معنا گرا در معماری معاصر ایران: نمونه موردی آثار منتخب هوشنگ سیحون، کامران دیبا و سید هادی میر میران

معماری دوران معاصر با تمامی امکانات و توسعه های فنی خود ،هنوز بسیاری از الگو ها ، روش های و مفاهیم خود را از جهان سنت میگیرد، توجه به پتانسیل های طبیعی و توسعه آنها از دغدغه های معماران و شهرسازان معاصر است.باز شناسی هویت ایرانی در دوران مدرن در شکل گیری معماری دوران معاصر ایران در سایه معمارانی همچون سیحون و آثار ایشان تعریف میگردد.توجه به نشانه ها و نماد ها در معماری سنتی ایرانی از جایگاه ویژه ای بر خوردار است و بع غنای معنایی به می افزوده است معماری سمبولیک با توجه به معنا گرا بودن معماری ایران رویکرد قابل تاملی است و می تواند بار معنایی از دست رفته معماری ایران را دوباره باز گرداند و معماران را بر داشت سطحی از عناصر معماری و استفاده از آنها باز میدارد.شناخت این معماری(معماری سمبولیک ایرانی)فقط به لحاظ حرفه معماری برای طراحی اهمییت ندارد بلکه انتقال این مفاهیم به معماران جوان کشور نیز اهمیت دارد،لذا شناخت کار های معمارانی چون هوشنگ سیحون بار آموزشی زیادی نیز میتواند داشته باشد. نتایج مقاله حاضر به ارائه روش طراحی سمبولیک در قالب معماری معنا گرا در عصر حاضر در راستای معماری معاصر بومی پرداخته است.

کلیدواژه ها:

معماری معاصر ، معماری معنا گرا ، روش طراحی ، معماری سمبولیک ، آثار منتخب