تکاپوهای شاه عباس صفوی جهت مهاجرت ارامنه در اصفهان و تاثیر آن بر بهبود سبک زندگی آن ها

این مقاله به بررسی عملکرد شاه عباس صفوی برای مهاجرت و بهبود سبک زندگی ارامنه در اصفهان می پردازد . در سال ۱۰۱۳ ه ق حملات عثمانی به آذربایجان و ارمنستان شروع شد و شاه عباس صفوی جهت جلوگیری از پیشروی عثمانیان سیاست جنگی زمین سوخته را به کار گرفت و مردم نواحی جلفا و ایروان را به نواحی داخل ایران کوچ داد. ارامنه درجلفای اصفهان اسکان شدند. شاه عباس قسمتی از زمین های راست زاینده رود را برای سکنی به مهاجرین سپرد .ارامنه مهاجر با دستیاری یک دیگر و سرمایه نقدی که همراه خود به ایران آورده بودند در مدت کوتاهی دست به ساختن خانه های زدند و منطقه مسکونی جدید را به یادگار از جلفا زادگاه خود (جلفای نو ) نام نهادند .دستاوردها نشان می دهد این مهاجرت سخت نتایج مثبت و سازنده ای برای ارمنیان در برداشت و در زندگی آنان تغییرات اساسی کرد. از جمله این موارد می توان به اعطا مجوز داشتن ملک و حمایت شاه از املاک ارامنه اشاره کرد که در طی آن هیچ کس اجازه دست درازی به مایملک ارامنه را نیافت و امتیازات خاصی برای آنان فراهم شد. شاه عباس همچنین اجازه تاسیس کلیسا و نماز خانه را برای برگزاری مراسم مذهبی ارمنیان صادر کرد. در این مطالعه موردی بحث مهاجرت ارامنه به اصفهان و تاثیر سیاست شاه عباس در قبال بهبود معیشت ارامنه با بهرمندی از منابع دسته اول و پژوهش های روشمند مورد بررسی قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

ارامنه ، مهاجرت ، شاه عباس اول صفوی ، بهبود سبک زندگی