بررسی مقادیر شوری و کلر در آبخوان دشت قاین با استفاده از روشهای زمین آمار

آبهای زیرزمینی منابع ارزشمندی هستند که در سراسر جهان به صورت آبخوانهای محلی گسترش یافته اند. امروزه رشد جمعیت و در پی آن بهره برداری بیش از حد از منابع آب زیرزمینی و از طرفی آلوده شدن آنها به سبب فعالیتهای گوناگون زیستی و کشاورزی بشر، باعث به صدا درآمدن زنگ خطر بحران آب شده است. بنابراین باتوجه به اهمیت منابع آب به ویژه منابع آب زیرزمینی، اعمال روش های مدیریتی مناسب در زمینه های کمی و کیفی به خوبی قابل درک است. تهیه نقشه های به موقع تغییرات ویژگی های شیمیایی آبهای زیرزمینی می تواند گام مهمی در بهره برداری صحیح از منابع آب باشد. در پژوهش حاضر نیز با استفاده از داده های ۲۵ حلقه چاه به ارزیابی روشهای مختلف درونیابی در پهنه بندی و ارزیابی مکانی دو پارامتر شوری و کلر در آبخوان دشت قاین در استان خراسان جنوبی و همچنین ارزیابی تغییرات زمانی آن طی سالهای ۱۳۸۸ تا ۱۳۹۸ پرداخته شده است. نتایج حاصل از مقایسه این روشها نشان داد روش IDWبا کمترین میزان خطا، مناسبترین روش برای میانیابی در پژوهش حاضر است. همچنین با مقایسه نقشه های پهنه بندی IDWدر سال ۱۳۸۸ و ۱۳۹۸ مشخص شد؛ میزان غلظت کلر در منطقه مورد پژوهش در قسمت مرکزی و شمال شرقی آبخوان و میزان شوری در مرکز، شمال و شمال شرق آبخوان افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

میانیابی ، IDW ، زمین آمار ، شوری.