اثر تمرین با آینه بر تعادل بیماران سکته مغزی مزمن

هدف: سکته مغزی شایع ترین بیماری ناتوان کننده نورولوژیک در بزرگسالان است که باعث آسیب به سیستم های حسی، حرکتی و ادراکی می ­شود. هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر هشت هفته تمرین با آینه­ بر تعادل بیماران مرحله مزمن پس از سکته مغزی بود. روش­ بررسی: جامعه آماری شامل بیماران سکته مغزی مزمن مراجعه کننده به کلینیک تخصصی سکته مغزی تبسم تهران بود. نمونه آماری شامل۳۰ بیمار مزمن دارای شرایط ورود به پژوهش بودندکه با رضایت و داوطلبانه در پژوهش شرکت کردند. آزمودنی­ها  داوطلب به طور تصادفی ساده به دو گروه تجربی آینه ­درمانی با میانگین سن ۱۰/۶ ± ۵۵/۲ و کنترل با میانگین سن ۶/۳ ±۵۴  تقسیم شدند. هر دو گروه در پیش­آزمون، میان آزمون که پس از چهار هفته و پس­آزمون مقیاس تعادل برگ (Berg) که پس از هشت هفته برگزار شد شرکت کردند. برنامه تمرین دو گروه مشابه و شامل هشت هفته هر هفته دو جلسه و هرجلسه ۹۰ دقیقه شامل۶۰ دقیقه تمرین معمول توانبخشی و ۳۰ دقیقه تمرین با آینه در گروه تجربی و بدون استفاده از آینه در گروه کنترل بود. داده­ ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس مختلط ۲ (گروه)* ۳ (نوبت اندازه گیری) و با نرم افزار spss در سطح خطای ۰/۰۵ تحلیل شد. یافته ­ها: نتایج نشان داد از بین عوامل تعادل (۰/۰۰۱=p)، گروه (۰/۴۸۰=p) و  اثرتعاملی تعادل و گروه (۰/۲۹۶=p) فقط عامل تعادل اثر معناداری داشت. تعادل در هر سه مرحله پیش ­آزمون، میان ­آزمون و پس ­آزمون تفاوت معناداری داشت. نتیجه ­گیری: درمجموع نتایج نشان­ داد تمرین با آینه باعث بهبود تعادل بیماران شد ولی این بهبود به اندازه­ای نبودکه بتواند تفاوت قابل توجهی بین دو گروه تجربی و کنترل ایجاد کند.

کلیدواژه ها:

تمرین مقابل آینه ، تعادل ، سکته مغزی ، مزمن