بررسی جنگل ها و درختان شهری با رویکرد آمایش شهری

مراقبت از جنگل، ترمیم، نگهداری و احیای سیستم های آن فعالیت های جنگلداری است که رشد جنگل را بهبود می بخشد، و در نتیجه آن مقدار اکسیژن تولیدی افزایش می یابد. با اطمینان از بهره برداری طولانی مدت اقتصادی از جنگل ها و درختان، از تجمع مداوم کربن در آن اطمینان حاصل می کنیم، در این راستا درختان جدید در جنگل ها و سطح شهرها جایگزین درختان قطع شده و پیر و فرسوده می شوند و این درختان به دلیل جوان بودن خود به سرعت رشد می کنند و با فعالیت بیشتری، CO۲ بیشتری را جذب می کنند و علاوه بر اینکه از آن برای رشد استفاده می کنند مقدار قابل توجهی هم اکسیژن پس می دهند. هریک متر مکعب تنه درخت در هنگام رشد یک تن دی اکسید کربن مضر را جذب و جمع می کند و ۰.۷ تن اکسیژن آزاد می کند. در فضاهای سبز شهری نیز بطور متوسط یک هکتار فضای سبز در سال دو نیم تا سه تن اکسیژن تولید می کند که این رقم اکسیژن مورد نیاز ۱۰ نفر در طی یکسال است و اما در مقابل درختان جوان تر، درختان پیر به آرامی رشد می کنند و بنابراین CO۲ کمتری را جذب می کنند. از اینرو با توجه به افزایش سطح سلامتی و کیفیت بخشی به سلامت شهروندان و سکونتگاه های انسانی بایستی نسبت به خارج نمودن درختان پیر و فاقد ارزش تاریخی از چرخه تولید اکسیژن اقدام نموده و درختان جوان تر را جایگزین آن نماییم چرا که فقط درختان در حال رشد اکسیژن بیشتری تولید می کنند. بنابراین در انتخاب درختان شهری بایستی دقت لازم را نموده و شش های نفسی مناسب تری را برای شهرها مهیا ساخت و جنگل کاری در شهر را تا زمانی که یک سیاست برای توسعه ملی و توسعه شهری آینده باشد، مهم تلقی نمود.

کلیدواژه ها:

فضای سبز شهری ، شهر در باغ ، جنگل شهری ، شهر سالم