شناخت و بررسی جایگاه فضاهای اجتماع پذیر (حیاط) در مسکن معاصر و بررسی تاثیر آن در ارتقاء کیفیت زندگی ساکنین (مطالعه موردی عظیمیه کرج)

با توجه به پیشرفت تکنولوژی در عصر حاضر و همچنین افزایش فردگرایی، ایجاد فضاهایی برای جمع شدن خانواده و همسایگان میتواند از عواملی موثر در جهت توسعه دوستی ها و حفظ انسجام ساکنین باشد. تلاش برای ایجاد و خلق فضاهایی اجتماع پذیر و تاثیرآن بر کیفیت زندگی ساکنین هدف تحقیق حاضر است. این تحقیق در پی شناخت و بررسی جایگاه فضاهای اجتماع پذیر فضاهایمسکونی بر کیفیت زندگی بوده است. در این پژوهش ابتدا به جمع آوری متغیرهای موثر بر اجتماع پذیری در حوزه معماری و طراحیمجتمع های مسکونی با ابزار مطالعه کتابخانه ای پرداختیم سپس به بررسی فرضیه های تحقیق مبنی بر تاثیر متغیرهای دموگرافیک براجتماع پذیری، و تاثیر عوامل کالبدی بر اجتماع پذیری همچنین بررسی تاثیر عوامل فعالیتی بر اجتماع پذیری پرداختیم. نتایج تحقیقنشان داد که که چگونگی ارتباط فضای معماری با محیط طبیعی و عناصر طبیعی موجب پدیدآمدن کیفیتی در فضا می گردد که خودبر اشتیاق به فعالیت های جمعی در آن فضا موثراست. معمولی ترین جلوه های طبیعت مثل یک درخت یا یک فضای باز کوچک نیزمی تواند لذت بخش باشد، پژوهش ها نشان می دهند که تماشای مناظر طبیعی فشار روانی را کاهش می دهد. وقتی پوشش گیاهیمناسبی در محیط وجود داشته باشد، بسیار مورد توجه قرار می گیرد. نتایج چنین پژوهش هایی ضمن افزودن به پایداری و طراحیمجتمع های مسکونی به تدوین ضوابط طراحی مناسب تر کمک می کند و امکان طراحی مسکن با کیفیت بهتر را فراهم می کند. یافتههای تحقیق در زمینه عوامل کالبدی نشان می دهد که شاخص رنگ، میزان تاثیرگذاری بالاتری از حد متوسط؛ نظم بیانگر تاثیرگذاریکمتر از حد متوسط؛ نورپردازی بیانگر تاثیرگذاری زیاد عوامل کالبدی بر اجتماع پذیری مجتمع های مسکونی می باشد. نتایج یافته هایعوامل فعالیتی، آسایش منظر، بیانگر میزان تاثیرگذاری بالاتری از حد متوسط؛ سرزندگی بیانگر تاثیرگذاری کمتر از حد متوسط؛ آسایشروانی بیانگر تاثیرگذاری زیاد بر اجتماع پذیری افراد در مجتمع های مسکونی می باشد.

کلیدواژه ها:

اجتماع پذیری ، مسکن معاصر ، کیفیت زندگی ، فضاهای عملکردی