راهکارهای توسعه و گسترش فضای سبز در قوانین و مقررات مدیریت شهری

امروزه گسترش فضای سبز و توسعه باغات برای حفظ سلامتی شهروندان از اهمیت بسزائی برخوردار است و ضرورت اجرای آندر حواشی شهرهای بزرگ یک امر اجتناب ناپذیر به شمار می رود. اهمیت و تاثیر درختان در حیات شهرها و پایداری آنها انکارناپذیر است.تا سال ۱۳۴۵ سیاست تفکیک و تعیین نوع استفاده از زمین در اختیار شخص مالک بود. شهرداریها نیز در موقع احداثساختمان توسط مالک نقشه مورد نظر او را تصویب و پروانه ساختمانی را صادر می نمودند. در سال ۱۳۴۵ ضمن الحاق مواد۹۹ و ۱۰۱ قانون شهرداری ها، به شهرداری اجازه داده شد تا نحوه استفاده از زمین را تعیین و در تفکیک اراضی داخلمحدوده شهر دخالت نماید؛ که متعاقب آن قوانین متعددی در مورد تفکیک اراضی در داخل محدوده شهری به تصویب رسید.در این بین افزایش جمعیت و توسعه محدوده شهرها و وجود منافع سرشار در زمینه ساخت و ساز موجب گردید تا سودجویاناز هر فرصتی برای تفکیک و تخریب فضای سبز و باغ های واقع در محدوده قانونی و حریم شهرها استفاده نمایند. مراجعقانونگذاری نیز با وضع مقررات خاص به رویارویی با این روند پرداختند. بررسی اجمالی قوانین مربوط به حفظ و گسترش فضایسبز و حفظ کاربری اراضی زراعی و باغات و سیر اصلاحات انجام گرفته، نشان می دهد قانونگذار در این خصوص تکالیفی رابرای سازمان های دولتی و غیر دولتی خصوصا شهرداری ها تعیین نموده که مکلف و موظف به رعایت آن هستند.

کلیدواژه ها:

قوانین و مقررات ، محیط زیست ، توسعه پایدار ، فضای سبز خصوصی شهری ، ضمانت حقوقی