تحلیل و بررسی الگوهای مختلف شهرهای سنتی در غرب ایران و ارائه ضوابط استاندارد در بافت های فرسوده (نمونه موردی همدان)

بافت های شهری و سنتی را می توان در تمام کشورها و حتی محله های جدید یا قدیم مشاهده کرد. معماری و شهرسازیگذشته ایران دربرگیرنده اصولی است که در دل سنت ها نمود یافته و در چند دهه اخیر در اثر گسترش نامتعادل شهرها وگسست سازمان فضایی شهر، از حقیقت خود فاصله گرفته و چالش هایی پیش روی شهرسازی سنتی و شهرسازی مدرن قرارداده است. توجه به رویکرد ساختار فضایی، با احترام به تاریخ و مفاهیم شهرسنتی ایرانی محتوای اصلی کار است. مسلما، بهرهگیری از الگوهای سنتی شهرسازی و بهره مندی از تجربیات گذشته، می تواند زیربنای خوب و مفیدی برای الگوهای شهرسازیآینده باشد. ضرورت شناخت مفاهیم شهرسنتی از سویی، شناخت ویژگی های فرهنگی، بومی و تاریخی بافت از دیگرسو و نیزمعیارهای شناخت استخوان بندی می تواند ما را به ساخت الگوهای ذهنی رهنمون کند. همچنین غرب ایران شامل سه استانمرزی کرمانشاه، ایلام و کردستان به همراه همدان و لرستان می باشد که گاه استان های آذربایجان غربی و خوزستان را نیزشامل می شود با توجه به وسعت بسیار زیاد بافت ها ، باید راهکاری یافت که بتواند در زمان کوتاه ، پهنه وسیع تری از بافتهای فرسوده را مورد مداخله قرار دهد. به ویژه اکنون که تمهیدات ویژه ای هم در قوانین بودجه نظیر بخشودگی های عوارض ،انتشار اوراق مشارکت ، اعطای وام و تسهیلات ویژه برای تشویق سرمایه گذاری و تسریع نوسازی خودجوش اینگونه بافت ها درنظر گرفته شده است.در پژوهش حاضر با هدف دستیابی به الگویی با خصوصیات سنتی و نوع الگوی شهری سنتی و معماریسنتی و همچنین به ارائه ضوابط حاکم بر بافت فرسوده مورد مطالعه و تحقیق قرار گرفته در ادامه پیشنهاداتی جهت حفظبافت های فرسوده و پیشنهاداتی جهت تطبیق بافت سنتی و نوین ارائه می شود.

کلیدواژه ها:

الگوی شهری سنتی ، معماری سنتی ، غرب ایران ، بافت فر سوده ، همدان