دعاوی زیست محیطی مبتنی بر منفعت عمومی در نظام حقوقی ایران

در دنیای پیش رو مسئله محیط زیست مانند سایر حقوق حیاتی افراد از چنان اهمیتی برخوردار است که دولت ها اقدام به وضع قوانین سختگیرنه در قبال حفاظت و حراست از آن می کنند . به طوریکه جریمه های سنگین و اقدامات کیفری بیشماری برای ناقضان حقوق محیط زیست پیش بینی شده است. همچنین طرح دعوا مبتنی بر منفعت عمومی حقی است که به تک تک اعضای جامعه این امکان را می دهد تا در قبال استفاده از حق بر محیط زیست علیه ناقضان این حق اقامه دعوا نماند. این خسارات چه به صورت مادی و چه به شکل معنوی باید توسط شهروندان و سازمان های مربوطه در دادگاه های عمومی و دیوان عدالت اداریطرح دعوا شود تا با تدابیر پیشگیرانه و مکانیزم های دفاعی روند تخریب این منابع خدادادی تا حد امکان کاهش یاد. نفع شخصی افراد را در قبال حراست از این منابع مسئول می کند تا با احتساب حق شهروندی و یا در موضعی بین المللی تر حق بشری نسبت به پاسداری از محیط زیست مبادرت ورزند. همچنین باید حساسیت این موضوع را از آن جهت بررسی کرد که در درجه اولین متاسفانه این دولت ها هستند که عامل تخریب محیط زیست هستند و این به نحوی مسئولیت پذیری شهروندان را افزایش می دهد. با بررسی آمار های جهانی و کشوری شاهد آن هستیم که منابع طبیعی و زیست محیطی در سده اخیر با سرعت بیشتری رو به نابودی گذاشته است. بررسی نوع اقامه دعوا و شرایط آن و همچنین مراجع ذی صلاح در این نوع دعاوی امری است که در این مقاله به آن پرداخته شده است. امید است تا با تدابیر به موقع مانع از تخریب این سرمایه برگشت ناپذیر شویم.