تحولات تفسیر قرآن در مذهب شیعه در عصر صفوی
محل انتشار: دوفصلنامه شیعه پژوهی، دوره: 4، شماره: 14
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 508
فایل این مقاله در 24 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_SHIA-4-14_006
تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1400
چکیده مقاله:
رسمیت یافتن مذهب تشیع در دوران حکومت صفوی در ایران، در فاصله سده دهم تا نیمه سده دوازدهم هجری، و یکپارچه شدن فضای مذهبی ایران به سود تشیع دوازده امامی تاثیرات گوناگونی در حوزه های مختلف دانش های دینی، از جمله تفسیر قرآن، بر جا نهاد و دگرگونی هایی را در این حوزه موجب شد. برخی از این تحولات عبارت اند از: پیدایش و گسترش جریان اخباری گری در حوزه های علمی شیعه، نگارش گسترده تفاسیر روایی، کم رنگ شدن رویکرد کلامی در تفسیر، رونق یافتن تفسیر فقهی، خرده گیری تند عالمان از جریان خلافت، گرایش به تاویل گرایی، گرایش به فلسفه و به کارگیری آن در تفسیر، پافشاری مفسران بر به کارگیری روایات معصومان (ع) در تفسیر، فاصله گرفتن از مبانی، دیدگاه ها و روش های تفسیری اهل سنت، و گسترش بیش از پیش تاویل گرایی در آیات فضایل. پژوهش حاضر با روش توصیفی تحلیلی و مطالعه ژرف کاوانه آثار تفسیری و تاریخی زمان صفویه تحولات تفسیری این دوران را تحلیل کرده است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
محمد مولوی
استادیار دانشگاه بین المللی امام خمینی ره قزوین
محمدحسن شاطری
دکترای علوم قرآن و حدیث
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :