تبیین و تحلیل دیدگاه محمدکاظم هزارجریبی درباره عرفان و فلسفه
محل انتشار: دوفصلنامه هفت آسمان، دوره: 22، شماره: 78
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 118
فایل این مقاله در 21 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_HAFT-22-78_002
تاریخ نمایه سازی: 10 مرداد 1400
چکیده مقاله:
محمدکاظم بن محمدشفیع هزارجریبی (متوفای ۱۲۳۶ق) از دانشمندان شیعی در اواخر دوره زند و اوایل دوره قاجار است. وی آثار بسیاری در علوم دینی به ویژه علم کلام نگارش کرده است. بیشتر آثار هزارجریبی تصحیح و احیا نشده و منظومه فکری ایشان تبیین نگردیده است. هزارجریبی با فلاسفه و عرفا به شدت مخالفت می کند و در نقد آن ها گاهی از اعتدال خارج شده و به افراط می گراید. وی عرفا و فلاسفه را گمراه دانسته و خطر آن ها را بر دین عظیم می شمارد. در آثارش گاهی شخصیت هایی از آن ها را (مانند ابن سینا و ابن عربی) نام برده و نقد و لعن می کند. گاهی حکایت هایی از آن ها را که در برخی تذکره ها آمده، نقد می کند و برخی از مواقع نیز نظریات آن ها را در مباحثی مانند وحدت وجود، انسان کامل، و چینش نظام هستی رد می کند. هزارجریبی دستاوردهای فلاسفه را قبول نداشته و برای رسیدن به حقیقت، قرآن و روایات را کافی می داند. در نوشتار حاضر نظریات هزارجریبی با ارائه شواهد و نمونه، از آثار خطی و چاپی، تبیین، تحلیل و نقد شده است. شیوه گردآوری اطلاعات کتابخانه ای است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی قنبریان
دانش آموخته دکتری مدرسی معارف اسلامی، دانشگاه تهران.
علیرضا لیاقتی
کارشناسی ارشد کلام اسلامی، گرایش امامت، بنیاد فرهنگی امامت، قم.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :