تاثیر فعالیت بدنی هوازی پس از شش ماه قرنطینه خانگی ناشی از بیماری کرونا بر شاخص های عملکرد ریوی مردان غیر ورزشکار

هدف: با توجه به اهمیت پدیده قرنطینه خانگی و چالش های ناشی از آن در جامعه و بروز مشکلات احتمالی ناشی از نپرداختن به ورزش و فعالیت بدنی در ایام قرنطینه خانگی وتعطیل بودن سالن ها و مراکز ورزشی، و همین طور نادر بودن پژوهش در این رابطه و بویژه اثر آن روی شاخص های عملکرد ریوی، محقق سعی دارد به این سوال پاسخ دهد که ایا اجرای یک جلسه فعالیت بدنی هوازی پیشرونده پس از شش ماه قرنطینه خانگی افراد غیر فعال بر شاخص های عملکرد ریوی مردان اثر دارد؟ روش پژوهش: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی و کاربردی است جامعه آماری تحقیق حاضر را دانشجویان پسر دانشگاه ازاد اسلامی سوسنگرد تشکیل می دهند. پس از اطلاع رسانی در گروه های مجازی وتوضیح هدف تحقیق و روش کار، ۳۰ دانشجوی مرد سالم، به صورت هدفمند ودر دسترس انتخاب گردیند. و سپس افراد مطابق برنامه زمانبندی شده و با رعایت پروتکل های بهداشتی در آزمایشگاه فیزیولوژی دانشگاه، یک جلسه فعالیت بدنی هوازی فزاینده روی تردمیل را تا حد خستگی انجام دادند. یافته ها: چنین به نظر می رسدکه یک جلسه فعالیت بدنی هوازی فزاینده قبل و بعد از شش ماه قرنطینه خانگی با افزایش مقاومت راه های هوایی و کاهش ظرفیت عملکرد ریوی افزایش میزان شاخص BMI و کاهش میزان vo۲ max در ارتباط است. نتیجه گیری: با توجه به اینکه سبک زندگی و قرنطینه خانگی در ایام خانه نشینی ناشی از کرونا و کاهش میزان فعالیت بدنی منجر به افزایش شاخص توده بدنی و کاهش میزان حداکثر اکسیژن مصرفی افراد می گردد. لذا توصیه می شود که افراد بویژه در این ایام سبک زندگی فعال داشته باشند.

کلیدواژه ها:

فعالیت بدنی هوازی ، قرنطینه خانگی ، کرونا ، شاخص های عملکرد ریوی