مقایسه اثر شدت های مختلف فعالیت هوازی طناب زنی بر مقادیر بزاقی ایمونوگلوبین A و کورتیزول دانش آوزان دختر دوره ابتدایی

تعیین شدت ایمن فعالیت ورزشی برای کودکان، که در دوران طلایی رشد هستند. از چالش های مهم متخصصین این حیطه است. هدف این پژوهش بررسی طنابزنی با سه شدت متفاوت بر پاسخ حاد ایمونوگلوبین A و کورتیزول بزاقی در دانش آموزان دختر بود. تعداد ۴۵ دانش آموز مقطع چهارم ابتدایی در قالب سه گروه (شدت بالا، متوسط و پایین) یک جلسه فعالیت طنابزنی را طبق ضرب آهنگ مترونوم با سه شدت ۵۰ شامل ۵۰، ۶۵ و ۷۵ درصد ضربان قلب ذخیرهو به مدت ۳۸ دقیقه اجرا کردند. نمونه های ایمونوگلوبین A و کورتیزول براقی قبل و بلافاصله پس از فعالیت جمع آوری و با روش الایزا سنجش شدند. برای بررسی داده ها از آزمون های t، تحلیل واریانس و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان دادند که کورتیزول پس از هر سه شدت به طورمعناداری افزایش یافت، در حالیکه ایمنونوگلوبین A دچار تغییر چندانی نشد. بین این دو متغیر همبستگی معنیداری یافت نشد. با مقایسه شدت های فعالیت نشان داده شد که تفاوت معنیداری بین آن ها در ارتباط با ایمونوگلوبین A وکورتیزول براقی وجود ندارد. به هر حال با توجه درصد افزایش کمتر کورتیزول در شدت پایین، فعالیت طنابزنی با ۵۰ درصد ضربان قلب ذخیره برای کودکان پیشنهاد می شود.