بررسی تاثیر معنویت درمانی مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه

هدف پژوهش، برسی اثربخشی معنویت درمانی مذهب محور بر تاب آوری و نگرش های ناکارآمد مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه شهر قم بود. روش پژوهش آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون و جامعه آماری این پژوهش، همه مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه با نگرش ناکارآمد بالا و تاب آوری پایین بودند که در سال ۱۳۹۸ به مراکز اختلال یادگیری استان مراجعه داشتند.روش نمونه گیری هدفمند بود. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه تاب آوری و پرسشنامه نگرش ناکارآمد داشته بود. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش ۸ جلسه ۹۰ دقیقه ای معنویت درمانی مذهب محور را دریافت کرد، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغییری(مانکوا) تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها نشان دهنده تفاوت معنادار( P< ۰/۰۵ ) در گروه آزمایش بعد از اجرای روش درمانی بود. نتایج نشان دهنده تاثیر معنویت درمانی مذهب محور در افزایش تاب آوری ( P< ۰/۰۵ ) و کاهش نگرش ناکارآمد ( P< ۰/۰۵ ) مادران کودکان اختلال یادگیری و توجه بودند. بنابراین، از این روش می توان همچون ابزاری سودمند برای افزایش تاب آوری و کاهش نگرش های ناکارآمد مادرانکودکان با اختلال یادگیری و توجه بهره جست

کلیدواژه ها:

معنویت درمانی مذهب محور ، تاب آوری ، نگرش ناکارآمد ، مادران کودکان با اختلال یادگیری و توجه