تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر مسئولیت پذیری اجتماعی برای نوجوانان در معرض خطر

سال انتشار: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 272

فایل این مقاله در 28 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_SOCIAL-16-2_008

تاریخ نمایه سازی: 3 مرداد 1400

چکیده مقاله:

مسئولیت ­پذیری اجتماعی در نوجوانان با بسیاری از رفتارهای مثبت و منفی اجتماعی مرتبط است. این پژوهش با هدف تدوین و اعتباریابی برنامه آموزشی مبتنی بر مسئولیت­ پذیری اجتماعی برای نوجوانان دارای گرایش به رفتار پرخطر با توجه به مولفه­های مفهوم مسئولیت­ پذیری اجتماعی انجام شده است. روش پژوهش دلفی و جامعه آن روان شناسان و جامعه­ شناسانی بودند که در حوزه نوجوانی، آسیب­ها و مسائل اجتماعی آن فعالیت می­ کنند. نمونه پژوهش  ۱۰ نفر بودند که به شیوه هدفمند انتخاب شدند. با دو پرسشنامه محقق ساخته مولفه­ های مفهوم مسئولیت ­پذیری اجتماعی بررسی شد. برای تعیین میزان اتفاق نظر میان اعضای شرکت ­کننده در روش دلفی از ضریب هماهنگی کندال استفاده شد. سپس برای بررسی روایی محتوایی برنامه تهیه شده براساس این مولفه­ ها از نسبت روایی محتوایی لاوشه استفاده شد. نتایج دو مرحله پرسشنامه در روش دلفی، مولفه ­های مدنی، اجتماعی، فرهنگی، زیست ­محیطی، اقتصادی و سیاسی را مشخص کرد. همچنین یافته­ ها بیانگر آن است که مقدار ضریب کندال برای همه مولفه ها ۲۲/۰ است و سطح معناداری برای ضریب هماهنگی کندال نیز ۰۵/۰ است که به معنای وجود توافق معنادار بین شرکت­ کنندگان در روش دلفی است. شاخص نسبت محتوایی (CVR) برای برنامه آموزشی بیشتر از مقدار قابل قبول براساس روش لاوشه به دست آمد؛ بنابراین برنامه آموزشی مسئولیت پذیری اجتماعی دربرگیرنده مولفه ­های مدنی، اجتماعی، فرهنگی، زیست­محیطی، سیاسی و اقتصادی برای مسئولیت­ پذیری اجتماعی است و از روایی محتوایی قابل قبولی برخوردار است.

نویسندگان

زهرا نوعی

دکتری تخصصی روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

عبدالله معتمدی

استاد گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

حسین اسکندری

گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

نورعلی فرخی

دانشیار گروه روانسنجی، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبائی، تهران، ایران

مرجان پشت مشهدی

استادیار گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری، دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی، تهران، ایران

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • احمدی، ف. ا.، نصیریانی، خ.، و اباذری، پ. (۱۳۸۷). تکنیک ...
  • اسماعیلی­کیا، غ.، ملانظری، م. (۱۳۹۴). چارچوبی برای تحول در نظام ...
  • امین­آقایی، م.، زاهدی، م. ج.، و شیانی، م. (۱۳۹۶). بررسی ...
  • بحری­پور، ا. ح. (۱۳۹۲). سوگیری در مسئولیت پذیری اجتماعی شهروندان ...
  • بیرهوف، ه. و. (۱۳۸۷) رفتارهای اجتماعی مطلوب از دیدگاه روان ...
  • حجازی، ا.، صالح ­نجفی، م.، و غلامعلی لواسانی، م. (۱۳۹۴). ...
  • خوشبین، ی. (۱۳۹۰). بررسی مسئولیت پذیری اجتماعی جوانان و عوامل ...
  • سبحانی­نژاد، م. (۱۳۷۹). مسئولیت­پذیری اجتماعی در برنامه درسی کنونی دوره ...
  • صالح­نیا، ن.، لطیفی، م . ر.، و سروش، م. (۱۳۹۳). ...
  • طالبی، ا. ت.، و خوشبین، ی. (۱۳۹۱). مسئولیت­پذیری اجتماعی نوجوان. ...
  • طالبی، ا. ت.، و بحری­پور، ا. ح. (۱۳۹۳). بررسی میزان ...
  • فتحی­زاده، م. (۱۳۸۸). بررسی رابطه بین فعالیت­های پرورشی با مسئولیت­پذیری ...
  • نیکخواه، ه.، و جهانشاهی­فرد، پ. (۱۳۹۳). بررسی میزان مسئولیت­پذیری اجتماعی ...
  • یعقوبی، ل. (۱۳۹۰). بررسی مسئولیت پذیری اجتماعی در آموزه های ...
  • Allen, J. P., Philliber, S., Herrling, S., & Kuperminc, G. ...
  • Armstrong, M. N. (۲۰۱۱). Modeling the relationship between a social ...
  • Augustiniene, A., Abromaitiene, L., & Minkute-Henrickson, R. (۲۰۱۲). Expression of ...
  • Blackburn, B. (۲۰۰۶, June). The sustainability handbook—the complete management guide ...
  • Carroll, A. B. (۱۹۹۱). The pyramid of corporate social responsibility: ...
  • Escartí, A., Gutiérrez, M., Pascual, C., & Llopis, R. (۲۰۱۰). ...
  • Fisher, C. A., Fried, A. L., & Anushko, A. (۲۰۰۷). ...
  • Fuller, M. R. (۲۰۰۸). Social responsibility: The student voice. (Unpublished ...
  • Habibi, A., Sarafrazi, A., & Izadyar, S. (۲۰۱۴). Delphi technique ...
  • Hamilton, C., & Flanagan, C. (۲۰۰۷). Reframing social responsibility within ...
  • Kongsuwan, V., Suttharungsee, W., Purnell, M. J., & Lynn, C. ...
  • Lerner, R. M. (۲۰۰۵). Promoting positive youth development: theoretical and ...
  • Lerner, R. M., Lerner, J, V., Almerigi, J. B., Theokas, ...
  • LoSciuto, L., Rajala, A. K., & Townsend, T. N., & ...
  • Macovei, L. (۲۰۱۲). The development of social responsibility of teenagers ...
  • Martin, A. M., Benotsch, E. G., Cejka, A., & Luckman, ...
  • McDonough, M. H., Ullrich-French, S., Anderson-Butcher, D., Amorose, A. J., ...
  • Mellor, S., Conroy, L., & Masteller, B. K. (۱۹۸۶). Comparative ...
  • Ochs, E., & Izquierdo, C. (۲۰۰۹). Responsibility in childhood: Three ...
  • Rossi, A. S. (۲۰۰۳). Caring and doing for others: social ...
  • Schmid, C. (۲۰۱۲). The value "social responsibility" as a motivating ...
  • Sperotto Flores, F., Nardi, V., Gavronski, I., & Haag, R. ...
  • Switzer, G. E., Simmons, R. G., Dew, M. A., Regalski, J. ...
  • Taggart, R., & Lattimore, C. B. (۲۰۱۰). Quantum Opportunity Program ...
  • Wray-lake, L., Syvertsen, A. K., & Flanagan, Constance. A. (۲۰۱۶). ...
  • Wray-Lake, Laura. (۲۰۱۰). The development of social responsibility in adolescence: ...
  • Yates, M., & Youniss, J. (۱۹۹۶). A developmental perspective on ...
  • نمایش کامل مراجع