مطالعه تطبیقی آسایش گردشگری شهریاسوج وشهرکرد بااستفاده از مدلTCI

توجه به شناخت تاثیر و ارتباط شرایط آب وهوا با جذب گردشگر و برنامه ریزی گردشگری از اهمیت فراوانی برخوردار است . تغییرات شرایط آب وهوا در طی زمان و مکان از شاخص های مهم و تاثیر گذار امر گردشگری محسوب شده واز تاثیرگذاری بالایی برخوردار است . تغییرات آب وهوا و تاثیرات آن روند جذب گردشگر رادگرگون کرده وبر روی تاثیر می گذارد. از اهداف مهم گردشگر کسب آسایش ورفع خستگی است که شرایط آب وهوا و ویژگی های زمانی آن نقش مهمی رادر این امر خواهد داشت .هدف این مقاله تعیین محدوده آسایش وعدم آسایش اقلیم گردشگری با استفاده از مدلTCI در شهرهای یاسوج وشهرکرد می باشد . روش تحقیق در این مقاله به صورت تحلیلی– موردی می باشد. برای تعیین محدوده آسایش اقلیمی شهر یاسوج وشهرکرد با استفاده از مدلTCI از دادهای میانگین وحداکثر دمای ماهانه و میانگین و متو سط رطوبت ماهانه و متوسط بارندگی ماهانه وساعات آفتابی و سرعت باد در دوره آماری2005-1987 استفاده شد وبر اساس محاسبات انجام شده مشخص گردید که در هردو شهر ،در ماه های ژوئن وجولای وآگوست وسپتامبرکه مصادف با خرداد و تیر،مرداد وشهریور است دارای شرایط اید ه آل از لحاظ گردشگری می باشند

کلیدواژه های مطالعه تطبیقی آسایش گردشگری شهریاسوج وشهرکرد بااستفاده از مدلTCI:

اقلیم ، گردشگری ، آسایش ، شاخص اقلیم گردشگریTCI یاسوج ، شهرکرد