بررسی نگرش به عشق در طی سه دوره زندگی زوجین در شهرستان اصفهان

هدف از پژوهش حاضر بررسی نگرش به عشق در طی سه دوره زندگی زوجین در شهرستان اصفهان بود. روش تحقیق در این پژوهش از نوع توصیفی ومقایسه ای می باشد. جامعه ی آماری این پژوهش شامل کلیه ی زوجین شهرستان اصفهان در سال ۱۳۹۹ بود. روش نمونه گیری به روش نمونه گیری تصادفی انجام گرفت و حجم نمونه براساس فرمول کوکران با نمونه ی نامشخص ۴۵۰ زوج انتخاب گردید. ابزار مورداستفاده در پژوهش پرسشنامه نگرش به عشق هندریک و هندیک (۱۹۸۶) (اعتبار: ۸۹ /.) بود که به صورت پرسشنامه ی آنلاین در اختیار زوجین قرار گرفت. داده ها به وسیله ی نرم افزار SPSS۲۳ تجزیه و تحلیل شد و در دو سطح توصیفی (میانگین، انحراف استاندارد) و استنباطی (آزمون T) تجزیه وتحلیل شد. نتایج نشان داد در زیر مقیاس گرانقدر در بین زوجین در طی سه دوره زندگی در شهرستان اصفهان تفاوت معناداری وجود دارد (P>۰/۰۵) و در دیگر ابعاد تفاوت معناداری وجود ندارد (P<۰/۰۵). بنابراین نتیجه می گیریم که نگرش به عشق در سال های مختلف زندگی دارای تغییر می باشد.

کلیدواژه ها:

نگرش ، عشق ، زندگی ، زوجین