پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای رضایت جنسی زناشویی و تمایزیافتگی خود در زنان دانشجوی متاهل

پژوهش حاضر با هدف پیش بینی طلاق عاطفی بر مبنای رضایت جنسی و تمایز یافتگی خود در زنان دانشجوی متاهل انجام شد. به همین منظور تعداد ۱۵۱ نفر از زنان دانشجوی متاهل دانشگاه آزاد اسلامی- واحد علوم تحقیقات به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسشنامه استفاده شد. در همین راستا پرسشنامه طلاق عاطفی گاتمن برای اندازه گیری متغیر طلاق عاطفی، پرسشنامه رضایت جنسی هادسون برای سنجش متغیر رضایت جنسی و پرسشنامه خودمتمایزسازی اسکورن برای اندازه گیری متغیر تمایزیافتگی خود بکار گرفته شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS-۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از یافته های پژوهش نشان داد که رابطه بین طلاق عاطفی با متغیرهای رضایت جنسی (r=۰/۵۲۰)، واکنش پذیری (r=۰/۱۹۲)، گریز عاطفی (r=۰/۳۰۸) و تمایزیافتگی خود (r=۰/۳۳۲) معنادار است. در ادامه از طریق تحلیل رگرسیون چند متغیره، پیش بینی طلاق عاطفی بر اساس رضایت جنسی و تمایز یافتگی خود مورد بررسی قرار گرفت. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که طلاق عاطفی به عنوان متغیر ملاک بر مبنای رضایت جنسی، گریز عاطفی، هم آمیختگی با دیگران و تمایزیافتگی خود به عنوان متغیرهای پیش بین قابل پیش بینی است.

کلیدواژه ها:

طلاق عاطفی ، رضایت جنسی ، تمایزیافتگی خود ، زنان دانشجوی متاهل