پیش بینی طلاق عاطفی براساس صمیمیت و تعهد زناشویی و الگوهای ارتباطی خانواده در زوجین شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر پیش بینی طلاق عاطفی براساس صمیمیت و تعهد زناشویی و الگوهای ارتباطی خانواده زوجین بود. جامعه آماری این پژوهش شاملتمامی والدین دانش آموزان کلاس اول دبستان شهر شیراز در سال ۱۳۹۹ بود. نمونه آماری پژوهش حاضر شامل والدین دانش آموزان کلاس اول دبستان شهرشیراز با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای بود به این صورت که از میان ناحیه های آموزش و پرورش شهر شیراز، ناحیه ۳ و ۴ به صورت تصادفی انتخاب و از هر ناحیه یک مدرسه دخترانه و یک مدرسه پسرانه به صورت تصادفی انتخاب شد و از هر مدرسه یک کلاس به صورت تصادفی انتخاب شد و پرسشنامه طلاق عاطفی جان گاتمن (۲۰۰۸)، صمیمیت زناشویی تامسون و واکر (۱۹۸۳)، پرسشنامه تعهدزناشویی آدامز و جونز (۱۹۹۷)، پرسشنامه الگوهای ارتباطی خانواده فیتز پاتریک و ریچی (۱۹۹۰) روی آنان اجرا شد و داده ها با استفاده از آزمون رگرسیون به روش همزمان تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که صمیمیت زناشویی به طور معنی دار قادر به پیش بینی طلاق عاطفی می باشند. همچنین تعهد زناشویی به طور معنیدار قادر به پیش بینی طلاق عاطفی می باشند. جهت گیری همنوایی، جهت گیری گفت و شنود به طور معنی دار قادر به پیش بینی طلاق عاطفی می باشند.

کلیدواژه ها:

صمیمیت زناشویی ، تعهد زناشویی ، الگوهای ارتباطی خانواده ، طلاق عاطفی