اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر شیراز

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور بر انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری نیز شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع ابتدایی شهر شیراز در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۳۹۹ بود. از میان جامعه آماری ۶۰ نفر را به طور تصادفی از روش خوشه ایی چند مرحله ایی انتخاب شد بدین صورت که از میان تمام نواحی شهر شیراز ناحیه سه انتخاب شد و سپس به طور تصادفی چهار مدرسه انتخاب و از بین مدارس به طور تصادفی دو مدرسه انتخاب شد و در نهایت از هر مدرسه یک کلاس انتخاب کردیم. در نهایت افراد بصورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل جای گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه انگیزش پیشرفت تحصیلی هارتر و پرسشنامه عملکرد تحصیلی درتاج بود. که از طریق نرم افزار ۲۲SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج حاکی از آن بود که بین گروه آزمایش و کنترل در متغییر انگیزش پیشرفت تحصیلی و عملکرد تحصیلی تفاوت معناداری وجود داشت .می توان گفت برنامه آموزش کفایت اجتماعی خانواده محور می تواند بر انگیزش و عملکرد تحصیلی دانش آموزان ابتدایی شهر شیراز تاثیر معنی داری بگذارد.

کلیدواژه ها:

کفایت اجتماعی ، خانواده محور ، انگیزش تحصیلی ، عملکرد تحصیلی. دانش آموزان.