مقایسه تطبیقی جهان پس از مرگ در نظام فکری زرتشتی و هندو

مساله حیات پس از مرگ، یکی از دغدغه های اصیل و دیرین بشری است که عمری به درازای عمر بشر دارد؛ چه، هرانسانی به تجربه دریافته که مرگ واقعیتی است که گریز و گزیری از آن نیست، و به ناچار باید آن را پذیرفت و با آن کنار آمد. از این رو، این مساله از دیر باز از دل مشغولی های عموم انسانها خاصه در ادیان مختلف بوده است. جستار حاضر به بررسی تطبیقی جهان پس از مرگ در نظام فکری زرتشتی و هندو اختصاص دارد. آیین هندو یا هندوئیسم از ادیان بس یار کهن جهان است. این آیین شکل تحول یافته آیین برهمایی است که آیین قوم آریایی هندوستان بوده، و خودآیین برهمایی شکل تکامل یافته آنیمیسم )جانگرایی( است که آیین باستانی بسیاری از اقوام گذشته بوده است. براساس این آیین، همه مظاهر طبیعت روح دارند و با تقدیم قربانی و نیز با نیایش و ستایش میتوان آنها را بر سر مهرآورد و مورد بهره برداری قرار داد. آیین زرتشت، از آیین های ایران باستان، یعنی ایران پیش از اسلام، است. موسس یا پیامبر این آیین، زردشت )دارنده شتر زرد( نام دارد که بنابر قول مشهور قدمت آن به ۶۶۰ قبل از میلاد میرسد. براساس آموزه های این آیین، روح انسان پس از کوچ از این دنیا، مراحلی را طی میکند که عبارتند از: جدایی روح از تن )مرگ(، داوری انفرادی، عبور از پل، بهشت، دوزخ و برزخ، روز قیامت، تن پسین، داوری نهایی و جمع ی، گذشتن از آزمایش ایزدی، فرشگرد )عمل تازه و نو کردن کل هستی( .

کلیدواژه ها:

مرگ ، آخرت ، هندو ، زرتشت ، آنیمیسم