تاثیر جنسیت نویسنده در ارائه ی جزئیات در بازنویسی های داستان طوطی و بازرگان مولوی از منظر دستور نقش گرا

پژوهش حاضر، بیان جزئیات در نوشتار زنان و مردان را در بازنویسی داستان طوطی و بازرگان، از منظر «دستور نقش گرای نظام مند هلیدی» و فرانقش اندیشگانی، مقایسه میکند. ازآنجاکه بیان جزئیات در دستور نقش گرای نظام مند هلیدی و فرانقش اندیشگانی،در قالب افزوده های حاشیه ای بازنمایی می شوند؛ در این پژوهش، افزوده های حاشیه ای به کاررفته در بازنویسی های داستان طوطی و بازرگان مولوی توسط چهار نویسنده مرد )حسین فتاحی ، مهدی مردانی ، مجید مهری و علی اصغر بشیری( و چهار نویسنده زن )رقیه همایی، زهرا چاوش ی، مرجان فولادوند و زینب علیزاده لوشابی(، در چارچوب دستور نقشگرای نظام مند، استخراج و بررسی گردیدند. سرانجام، این نتایج حاصل شد که زنان بیش از مردان از افزوده های حاشیه ای استفاده کرده اند؛ مردان، فقط از افزوده حاشیه ای، سبب، بیشتر از زنان استفاده کرده اند. نویسندگان زن، از افزوده حاشیه ای، تفصیلی، روش،میزان که میزان و مقدار بالا را نشان میدهند، از قبیل: خیلی، زیاد و ... ، بیش از مردان در نوشتار خود استفاده کرده اند. همچنین، افزوده ی حاشیه ای، موقعیت، مکان، پربسامدترین افزوده ی حاشیه ا ی در بازنویسی های داستان طوطی و بازرگان است.

کلیدواژه ها:

زبان و جنسیت ، دستور نقش گرای نظام مند هلیدی ، افزوده های حاشیه ای ، بازنویسی داستان طوطی و بازرگان مثنوی مولوی.