بررسی ظرفیت های اکوتوریسم منطقه سیستان

منطقه سیستان به دلیل سابقه کهن و درخشان فرهنگ و هنر، وسعت و تنوع محیط جغرافیایی وبه لحاظ برخورداری از تنوع زیست محیطی و جاذبه های متعدد توریستی، یکی از مراکز مهم گردشگری بویژه اکوتوریستی در جنوب شرقی ایران است. این منطقه با دارا بودن چشم اندازهای زیبای طبیعی، زیست بوم های گیاهی و جانوری، پرندگان بومی، حیات وحش و برخی از جاذبه ها و پدیده های طبیعی منحصر به فرد و دیگر ظرفیت های اکوتوریستی در ایران و خاورمیانه از جایگاه مهمی برخوردار است. هدف این مقاله معرفی ظرفیت های اکوتوریستی این منطقه، تشریح اهمیت آنها، ضرورت حفظ و نگهداری، برنامه ریزی و سرمایه گذاری روی آنهاست. روش تحقیق این مقاله ترکیبی از روش های تحقیق اسنادی، توصیفی و تحلیلی است. تعدادی از یافته های تحقیق نشان می دهد که سیستان به رغم برخورداری از سابقه کهن و درخشان فرهنگ و تمدن و جذابیت متعدد گردشگری و بویژه اکوتوریستی تا کنون آن گونه که شایسته است مورد توجه مسئولین، برنامه ریزان و سرمایه گذاران قرار نگرفته و به لحاظ انزوای جغرافیایی و ضعف زیرساخت ها و محرومیت منطقه مورد استقبال گردشگران و جهانگردان قرار ندارد. از این یافته ها می توان نتیجه گرفت که با معرفی ظرفیت های اکوتوریستی منطقه و تشریح اهمیت توجه مسئولین، برنامه ریزان و سرمایه گذاران به این بخش و در نتیجه آماده سازی زیرساخت های گردشگری و جلب سرمایه های خارجی و داخلی، علاوه بر تعامل فرهنگی می توان به تولید ارز، افزایش ثروت و به جریان درآوردن پول دربخشهای محروم این منطقه و رفع پاره ای از محرومیت ها و ایجاد شغل در منطقه کمک کرد

کلیدواژه ها:

اکوتوریسم ، سیستان ، چشم اندازهای زیبای طبیعی ، جاذبه های گردشگری