بررسی عنصر زمان در »جلد اول تاریخ جهانگشای جوینی« بر اساس نظریه ی زمان در روایت ژرار ژنت

این مقاله نتیجه پژوهشی است که بر اساس نظریه ی »زمان در روایت« در جلد نخست تاریخ جهانگشای جوینی مورد بررسی قرار گرفته است نظریه ی »زمان در روایت« درباره ی زمان بندی روایت بحث میکند که ما در این مقاله بر اساس نظریه ی ژرار ژنت به آن پرداخته ایم، که در سه محور نظم، تداوم و بسامد شکل میگیرد. اگر چه نظریه پردازی درباره ی شگردها و روشهای زمان در روایتهای تاریخی و ادبی مربوط به قرن بیستم میلادی است ولی بر اساس تجزیه و تحلیل اطلاعات به این نتیجه رسیده ایم که جوینی با تسلط هنرمندانه به طور ناخودآگاه از این فنون بهره برده است. اینگونه میتوان گفت که جنبه های داستانی تاریخ جهانگشا از جنبه های تاریخی اش کمتر نیست و حتی میتوان گفت جنبه های ادبی آن بر جنبه های تاریخی آن غلبه دارد؛ بی شک تاریخ جهانگشای جوینی در شمار واپسین آثار برجسته ی دوره ی اعتلای نثر فارسی دری است که هم ارزش تاریخی دارد و هم ارزش ادبی. جوینی در جلد نخست این اثر بیش از همه از زمان گاه شمارانه که در ویژگی های زمانی روایت ژنت دسته بندی شده استفاده کرده است و در جایگاه بعدی کاربرد فشردگی و گسترش زمان قابلیت چشم گیری دارد.

کلیدواژه ها:

روایت ، زمان ، ژرار ژنت ، تاریخ جهانگشای جوینی