رویکرد دولت های عربی در آغاز و پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران

حمله نظامی عراق به ایران که از آن بعنوان جنگ تحمیلی یاد می شود، در ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ آغاز و به مدت هشت سال به درازا کشید. این جنگ که به دلایل مختلفی روی داد منافع دولت های مختلفی را تحت تاثیر خود قرار داد. دولت های عربی که در پیرامون کانون ایننزاع قرار داشتند با تاثیرگذاری و تاثیرپذیری بر این کانون، در آغاز و پایان آن دخیل بودند. تبیین عملکرد و مواضع دولت های عربی در طی جنگ تحمیلی از مهمترین اهداف این پژوهش می باشد. شیوه گردآوری منابع با استفاده از متون تخصصی مرتبط با مقاله حاضر و با روش توصیفی و تحلیلی مورد بحث و کنکاش قرار گرفته است. لذا این تحقیق با واشکافی رویکرد دولت های عربی در طی جنگ تحمیلی به دنبال پاسخ به این پرسش اصلی است؛ رویکرد دولت های عربی چه تاثیری در آغاز و پایان جنگ تحمیلی داشت؟ یافته ها نشان می دهند رویکرد اکثر دولت های عربی در آغاز و پایان جنگ تحمیلی با تاثیرپذیری از تحولات میدانی جنگ، ناسیونالیسم عربی و سیاست های غرب و شرق همواره به صورت مستقیم و غیر مستقیم در همراهی با حزب بعث عراق بود که این امر بیشتر ناشی از مولفه هویتی می باشد، لذا این امر سبب ترغیب به جنگ، تداوم جنگ و تحمیل خسارات فراوان مالی و جانی برای ایران شد.

کلیدواژه ها:

عراق ، دولت های عربی ، جنگ تحمیلی ، انقلاب اسلامی ، سازه انگاری