بررسی اتیمولوژی «آذربایجان» در جامع التواریخ
محل انتشار: فصلنامه آذربایجان پژوهی، دوره: 1، شماره: 2
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 600
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_AZREQ-1-2_002
تاریخ نمایه سازی: 25 تیر 1400
چکیده مقاله:
درباره اتیمولوژی واژه آذربایجان نظرات گوناگونی مطرح شده است. یکی از این نظرات مطلبی است که دربخش تاریخ اوغوز جامعالتواریخ تالیف خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی آمده است که بنابر آن،آذربایجان/ آدربایگان مرکب از سه واژه ترکی «آذر» به معنی بلند، «بای» به معنی محتشم و توانگر، و «گان» به معنی محل و مکان است. طبق این اتیمولوژی میتوان گفت که آذربایگان در کل به معنی «ایگاه محتشمان بلند مرتبه» است. ما در این مقاله بدون هیچ اصراری بر قطعیت اتیمولوژی مذکور در جامع التواریخ، این نظر را به محک تطبیق و مقایسه با مخزن واژگان و قواعد زبان ترکی زده ایم تا روشنکنیم نظریه ترکی بودن واژه آذربایجان که از طرف خواجه رشیدالدین فضل الله همدانی مطرح شده، تا چهحد با مبانی علمی و اصول دانش ریشه شناسی در زبان ترکی هماهنگ و منطبق است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
لطفعلی برقی
دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه تربیت مدرس