مسئولیت مدنی دولت در فضای سایبر با نگاهی به آموزه های اخلاق سایبری

سال انتشار: 1400
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 412

فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

JR_IJEST-16-1_001

تاریخ نمایه سازی: 19 تیر 1400

چکیده مقاله:

زمینه: با توجه به اقتضای فضای سایبر و پیوستگی آن، از هر کشوری توقع می­رود که با ایمن سازی و نظارت قانونی و مستمر بر شبکه اینترنت و دنیای مجازی امکان وقوع افعال زیان بار را به حداقل برساند. که البته قسمتی از این هدف از طریق وضع قوانین ملی مناسب و بخشی دیگر به وسیله آموزش مناسب شهروندان و تنظیم کدهای اخلاقی در جهت استفاده بهتر و مناسب­تر از فضای سایبر امکان پذیر خواهد بود. امروزه بسیاری از خدمات اجتماعی و رفاهی در اکثر کشورها توسط دولت، به صورت الکترونیکی و آنلاین و در فضای سایبری صورت می­پذیرد، از این رو دولت باید در راستای اخلاق سایبری و در چارچوب قانون به ارایه خدمات الکترونیکی بپردازد زیرا ضرورت رعایت اخلاق در فضای سایبر و فرآیند ارتباطات به لحاظ ظرفیت بالای آنها، نسبت به دیگر حوزه­ها، اهمیت بیشتری دارد. از این رو پژوهش حاضر به بررسی مسئولیت مدنی دولت در فضای سایبر با نگاهی به آموزه های اخلاق سایبری پرداخته است. نتیجه گیری: فضای سایبر، واسط و حلقه ارتباطی میان مردم و دولت هستند و اگر دولت در این راستا موجب ضرر به کاربران شود؛ نسبت به جبران خسارات مسئول است، از این رو مسئولیت مدنی دولت در قبال خسارات وارده در فضای سایبر از دو جهت قابل بررسی است. الف) دولت ، خود به عنوان زیان زننده اصلی تلقی می­شود. ب) دولت مسئول زیان­هایی تلقی شود که به واسطه عدم توجه به اخلاق سایبری توسط سایر اشخاص وارد شده است.

مراجع و منابع این مقاله:

لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :
  • Ghane MR. (۲۰۰۸). Four terms, four concepts or four terms ...
  • Khazani MH. (۲۰۱۵). Power in a networked society; digging into ...
  • Jenkins H. (۲۰۰۴). The cultural logic of media convergence. Interational ...
  • Sadeghi h. (۲۰۱۰). Civil liability of intermediaries and providers of ...
  • Malakuti R, Savaraee P. (۲۰۱۶). Civil liability in cyberspace. Journal ...
  • Brus A. (۲۰۰۹). From prosumer to produser: understanding user-led content ...
  • Clintova M. (۲۰۱۵). Open government policy in Canada: will social ...
  • Katuzian N. (۲۰۰۷). Civil law: Out-of-contract requirements. ۷th Ed. Tehran: ...
  • Chaparak A, Musavi A, Alasti K. (۲۰۱۹). What is ethics ...
  • Porghahremani B. (۲۰۱۶). Iran's criminal policy against computer crimes: a ...
  • Rahimi J, Esfandiari A. (۲۰۱۱). A cognitive approach to the ...
  • Saghatoleslami AR. (۲۰۱۱). Investigating the nature of ethical issues in ...
  • Zarifian Yeganeh MH. (۲۰۱۰). Ethics in communication with emphasis on ...
  • Koosha GH. (۲۰۱۲). Religious ethics and cyber interaction. Journal of ...
  • Khanmohammad K, Shamli AA. (۲۰۱۶). Islamic privacy privacy on cyber ...
  • Vahezi M. (۲۰۱۵). Criteria for the practice of governance in ...
  • Mansoorabadi A. (۲۰۱۷). General criminal law ۲. ۱st ed. Tehran: ...
  • Stone H. (۲۰۰۷). Human right and internet. Translated by; Zamani ...
  • Tabatabaee M. (۲۰۱۸). Administrative law. ۴th ed. Tehran: Organization for ...
  • Yazdanian A. (۲۰۱۶). General rules of civil liability with comparative ...
  • Shackelford SJ. (۲۰۰۸). from nuclear war to net war: analogizing ...
  • Alsan M. (۲۰۱۶). E-commerce law. ۳rd ed. Tehran: Organization for ...
  • Rahmani H. (۲۰۱۴). Civil liability in e-commerce law. [MA thesis] ...
  • Ghamami M. (۱۹۹۷). Government civil liability. Tehran: Dadgostar Publication. (In ...
  • Malakuti R. (۲۰۱۶). Civil liability in syberspace. ۱st ed. Tehran: ...
  • Carey P. (۱۹۹۹). Media law.۲nd ed. London: Sweet&Maxwell. ...
  • نمایش کامل مراجع