برنامه ریزی توسعه هوشمند در جهت ارتقاء کیفیت زندگی شهری (نمونه موردی: منطقه ۱۰)

اصطلاح کیفیت زندگی در طیف وسیعی از زمینه ها از جمله حوزه های توسعه بین الملل، بهداشت و سیاست مورد استفاده قرار می گیرد.امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامه ریزی شهری است. بر این اساس، در بسیاری از کشورهای توسعه یافتهبرنامه ریزان در تلاش برای نمایش سطوح کیفیت زندگی در سطوح مختلف جغرافیای هستند تا از این طریق بتوانند راهکارهایبهینه را برای بهبود کیفیت زندگی مورد بررسی قرار دهند که این موضوع یکی از دغدغه ها و موضوعات مورد توجه مدیران و سازمان هادر فعالیت های حرفه ای در زمینه هوشمند سازی است. هوشمند سازی شهرها مسئله ای است که تحت تاثیر توسعه تکنولوژی و یافته هایعلمی بشر در حوزه مدیریت و ارائه خدمات شهری مطرح شده است و به عنوان نیازی اساسی از سوی شهروندان و سیاست گذاران شهرهادنبال می شود. هوشمند سازی شهر یک ایده جدید به منظور افزایش و ارتقاء کیفیت زندگی از طریق استفاده از فناوری اطلاعات وارتباطات است؛ بنابراین هوشمند سازی شهر، می تواند تمامی مزایای ناشی از بهبود کیفیت زندگی را به همراه داشته باشد. ازای نروپژوهش کاربردی حاضر با روش توصیفی- تحلیلی به تدوین برنامه توسعه هوشمند در جهت ارتقاء کیفیت زندگی شهری منطقه ۱۰تهران پرداخته است. این پژوهش ابتدا به شناخت محدوده مطالعاتی از طریق مشاهده و بررسی میدانی پرداخته است و سپس بر اساسفرآیند برنامه ریزی استراتژیک به وسیله تحلیل یکپارچه SWOT، به تجزیه و تحلیل داده های میدانی می پردازد و در نهایت با چشم اندازنویسی به روش اورگون و ارائه اهداف و راهبردها به ارائه برنامه مبادرت ورزیده است.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی شهری ، شهر هوشمند ، توسعه هوشمند ، کیفیت زندگی