ارتقاء بهره وری آب با استفاده از آبیاری یک در میان جویچه ای در اراضی نیشکر جنوب  اهواز

زراعت نیشکر در خوزستان در سطح وسیع متداول است و آبیاری آن به روش جوی و پشته با سیفون یا هیدروفلوم صورت می گیرد. برای بررسی اثر آبیاری جویچه ای یک در میان روی کارآیی مصرف آب و ویژگی های نیشکر، آزمایشی در اراضی کشت و صنعت امیرکبیر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تیمار آبیاری های جویچه ای معمولی، یک در میان ثابت و متغیر اجرا شد. درصد رطوبت غلاف و ازت برگ در تیمارهای آبیاری و مقایسه آن با استاند ارد نشان داد که بیشترین میزان همبستگی بین داده ها در تیمار آبیاری یک در میان متغیر و کمترین آن در تیمار آبیار ی معمول می باشد. نتایج همچنین نشان داد که کارآیی مصرف آب به ازاء شکر تولیدی، در تیمارهای آبیاری معمولی، یک درمیان ثابت و متغیر به ترتیب 0/41 ، 0/58 و 0/7 کیلوگرم بر متر مکعب بود. گرچه کارآیی مصرف آب در هیچکدام از تیمارها اختلاف معنی دار نشان نداد ولی این فاکتور، در تیمارهای آبیاری یک در میان متغیر و ثابت به ترتیب حدود %41 و 29 % نسبت به تیمار شاهد (آبیاری معمولی) روند افزایشی داشته است، به گونه ای که تیمار آبیاری یک در میان متغیرکمترین حجم آب مصرفی، بیشترین کارایی مصرف آب و عملکرد نیشکر و شکر تولیدی را داشته و شکر قابل استحصال آن با 14/5 تن درهکتار به ازای 20604 آب مصرفی، بیشترین عملکرد را دارا بود . کلیه ویژگی های نیشکر در تیمارها به جز تعداد نی در هکتار، اختلاف معنی داری با هم نداشتند

کلیدواژه ها:

نیشکر ، آبیاری ، آبیاری جویچه ای یک در میان ، کارآیی مصرف آب