روش ها و برنامه ریزی نوین مقاوم سازی در برابر زلزله با رویکرد بازآفرینی شهری

زلزله، یکی از اصلی ترین دلایل خرابی یک ساختمان است. تکانش های شدید ناشی از زمین لرزه باعث می شود که بدنه سازه ضعیف شود و المان های سازه ریزش کنند. ایران، یکی از کشورهای زلزله خیز است و به همین دلیل، مقاوم سازی ساختمانها در ایران مهم تر از مقاوم سازی سازه ها در سایر نقاط دنیا است. از آن جایی که تخریب ساختمانهای موجود و جایگزین کردن آنها با ساختمانهای جدید امری زمان بر و غیر اقتصادی بوده و در مورد سازه ها و ساختمانهای حیاتی خدمت رسانی آنها را با مشکل رو به رو میکند و هم چنین ایجاد خرابی در انواع مختلف بلایای طبیعی مثل زلزله امری اجتناب ناپذیر است علم مقاوم سازی خصوصا در کشورهای لرزه خیز روز به روز در حال پیشرفت میباشد. وجود شیوه ها و گزینه های مختلف برای مقاوم سازی ساختمان که هرکدام دارای معایب و مزایای خاص خود هستند باعث آزادی عمل در ارائه طرح مقاوم سازی ساختمان میشود. هدف مقاله حاضر مقاوم سازی بتنی در برابر حوادث طبیعی در صنعت ساختمان از دیدگاه مدیریت بحران با روش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج پژوهش نشان می دهد شناسایی، مدلسازی رفتار خاکها، بررسی پایداری شیب ها، نشست فونداسیون ها، طبقه بندی خاک ها، روانگرائی، طراحی تونل ها و بازشوهای زیر زمینی و طراحی سازه های حائل خاک می تواند در مقاوم سازی سازه های بتنی در صنعت ساختمان مفید باشد. و می توان گفت مقاوم سازی و افزایش استحکام ساختمان به روش های گوناگون و مختلف قابل اجرا می باشد. ساختمانهای قدیمی و ضعیف، باید بعد از مدتی مقاوم سازی شوند تا احتمال خرابی و ریزش آنها کمتر شود. بعد از مقاوم سازی یک ساختمان، عملکرد سازه ای افزایش پیدا می کند و این موضوع، به معنای مقاوم تر شدن سازه در برابر زلزله است.

کلیدواژه ها:

مقاوم سازی ، رفتار سازه ها ، وقوع بحران ، مدیریت بحران