شناخت و تبیین مولفه های موثر در کاهش اضطراب محیطی کودکان با بهره گیری از اصول هنر درمانی (نمونه موردی: بیمارستان کودکان محک تهران)

کودکان اساس اولیه جمعیت یک جامعه هستند و به علت انعطاف پذیری و آسیب پذیری بیشتر نسبت به سایر اقشار و گروه های اجتماعی و سنی، نیاز به مراقبت و حمایت بیشتری دارند. از بین کودکان، گروهی درگیر بیماری سرطان میباشند که آنها روحیه بسیار آسیب پذیر تر از سایر کودکان دارند و نیاز به توجه بیشتری به این کودکان میباشد. از مهمترین و موثرترین دوران زندگی انسان، کودکی است؛ دورانی که در آن شخصیت فرد پایه ریزی شده و شکل می گیرد. زمانی که کودک، خود را در دستان سرطان مییابد آرامش روانی و آسایش محیطی خود را از دست میدهد و خود را در محیط جدید درمانی مییابد، و چون عملکردگرایی نسبت به طراحی محیطی در محیطهای درمانی چشمگیرتر است، لذا طراحی ضعیف در این محیطها موجب به وجود آمدن اضطراب و استرس محیطی در کودکان میشود. هدف از این تحقیق یافتن مولفه های موثردر طراحی محیطی از نگاه معماران در فضای داخلی و تاثیر بسزای هنر درمانی که به مرورزمان، خلوت و انزوای محیطی را از کودک دور میکند و سبب ایجاد روحیهای اجتماعپذیر در کودک میشود. در این راستا برای رسیدن به اهداف مذکور با مراجعه به بیمارستان فوق تخصصی کودکان محک منطقه ی یک تهران، این پژوهش را به روش آمیخته، با ارائه اسکیس پیشنهادی از مشاهدات عینی رفتار کودکان حاضر در بیمارستان و تحلیل داده های حاصل از نقاشی کودکان، مصاحبه با کودکان و درنهایت توزیع پرسشنامه در میان والدین توسط نرم افزار Atlas Ti مورد آنالیز و بررسی قرارگرفته است. به منظور انجام پژوهش ۲۴ کودک با بازه سنی ۴ تا ۶ساله مبتلابه سرطان به صورت تصادفی انتخاب شده اند و نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان میدهد که مولفه های هنری، رنگ، نور و طراحی داخلی در راستای کاهش اضطراب کودکان مبتلابه سرطان تاثیرپذیر میباشد.

کلیدواژه ها:

هنر درمانی ، کودکان ، کاهش اضطراب ، محک ، آسایش محیطی