توسعه پایدار محله ای با تاکید بر رویکرد شهر سبز (نمونه موردی: شهر سرخرود)

در حال حاضر بیش از نیمی از مردم جهان شهر نشینند و بر اساس پیشبینی های سازمان ملل متحد این نسبت در سالهای آتی به دو سوم خواهد رسید.پیامدهای این رشد سریع شهرنشینی محدود به محیط شهرها نخواهد بود و منجر به اثرات مخرب زیست محیطی در سراسر جهان خواهد گردید.یکیدیگر از پیامدهای توسعه سریع شهرها،تغییر کاربری زمینهای کشاورزی و نابودی فضاهای سبز جهت سکونت شهروندان است،همچنین پدیده مخرب حاشیه نشینی نیز یکی دیگر از چالشهای پیش روی شهرهای در حال توسعه می باشد .راه حل بهبود سلامت،کاهش فقر و افزایش تندرستی میلیونها شهروند و مقابله با تغییرات آب وهوایی و جلوگیری از آسیب های پایدار به محیط زیست را باید درون شهرها جست.در این راستا تغییر در رویکردهای برنامه ریزی شهرها و توجه به مجموعه های محلات از رویکردهای اتخاذ شده بشمار میرود.شهر توریستی سرخرود نیز بعنوان شهری ساحلی در استان مازندران بجهت دارا بودن مناظر و چشم اندازهای زیبا و پتانسیلهای گردشگری،همواره از جایگاه ویژه ای در سطح ملی،منطقه ای و محلی برخوردار است.در طی دهه های اخیر بهره برداری نامناسب و بیش از ظرفیت منابع طبیعی،تغییر و تخریب اکوسیستم های طبیعی،تغییرکاربری حاصل خیزترین اراضی جلگهای،ساخت وساز غیرمجاز در حریم دریا،عدم مدیریت یکپارچه ساحلی،آلودگی روزافزون منابع آب سطحی،آلودگی زیست محیطی ناشی از دفع نامناسب فاضلاب،پایین بودن سطح خدمات و محدود بودن فرصتهای شغلی،این شهر را برغم قابلیتهای ممتاز طبیعی و اکولوژیک با چالش های جدی مواجه ساخته است و پایداری شهری آن را بویژه از بعد توسعه محلات بشدت تهدید کرده است.لذا هدف اصلی از انجام این تحقیق،تجربه بکارگیری الگوی توسعه پایدار محله ای با تاکید بر رویکرد شهر سبز است،که با روش توصیفی-تحلیلی صورت میگیرد و با جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و با مطالعات میدانی نتایج مورد بررسی قرار گرفته شده است.در این پژوهش، تلاش میشود، با تاکید بر فرآیند برنامه ریزی پایدار محله ای و وضعیت آن(شهر سرخرود)،الگوی توسعه پایدار محلهای با تاکید بر رویکرد شهر سبز،بر مبنای چارچوب های علمی برنامه ریزی شهری،ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

شهر سبز ، توسعه محله ای ، برنامه ریزی شهری ، شهر سرخرود