چسبندگی فیزیکی بین ملات تعمیری و بتن

تئوری های متفاوتی برای مقوله چسبندگی بین دو ماده وجود دارد. یکی از مهم ترین تئوری های چسبندگی، تئوری جذب فیزیکی می باشد. تئوری جذب فیزیکی در چسبندگی بین ملات و بتن نقش اساسی دارد و مبنای آن نیروهای بین مولکولی قطبی و هیدروژنی می باشد. بر اساس این تئوری، چسبندگی بهتر زمانی صورت می گیرد که مرطوب سازی سطح مورد نظر به یهترین صورت ممکن انجام گردد و چسب که در اینجا خمیره سیمان است به تمامی نقاط سطح برسد لذا برای این که پروسه مرطوب سازی بهتر رخ دهد، چسب باید کشش سطحی کمتری نسبت به کشش سطحی بحرانی ماده مورد نظر داشته باشد تا بدین وسیله بتواند راحت تر روی سطح ماده مورد نظر پخش شود و چسب درون مرزها و شکاف های لایه سطحی جریان یابد. در این تحقیق با به کارگیری تئوری فیزیکی، به بررسی چسبندگی بین ملات و بتن پرداخته شده است. نتایج حاصله بیانگر تاثیر فراوان روانی و تراکم ملات بر افزایش چسبندگی می باشد.

کلیدواژه ها:

ملات ، چسبندگی ، تئوری فیزیکی ، بتن.