اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر آزار عاطفی، دلزدگی زناشویی و بخشودگی زناشویی زوجین متعارض

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر آزار عاطفی، دلزدگی زناشویی و بخشودگی زناشویی زوجینمتعارض بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و با استفاده از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شده است. جامعهآماری این پژوهش کلیه زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره شکوفا در شهر تهران در سال ۹۷-۱۳۹۶ بود. از میان جامعه آماری بهروش نمونه گیری هدفمند و براساس نمرات پرسشنامه های آزار عاطفی (براهیمی، ۱۳۸۷)، پرسشنامه دلزدگی زناشویی (پاینز، ۱۹۹۶)و پرسشنامه سنجش بخشودگی (پولارد و همکاران، ۱۹۹۸) و ملاک های ورود و خروج، ۲۰ زوج متعارض انتخاب شد که این ۲۰ زوجبه طور کاملا تصادفی به دو گروه ۱۰ زوجی آزمایش و کنترل تقسیم شدند که گروه آزمایش درمان پذیرش و تعهد را دریافت کرد وگروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس و برای تسریع در نتایج حاصله ازنرم افزار SPSS۲۲ استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معناداری باعث کاهش آزارعاطفی، دلزدگی زناشویی و افزایش بخشودگی زناشویی زوجین متعارض می شود، به عبارت دیگر آزار عاطفی و دلزدگی زناشوییزوجین متعارضی که در گروه آزمایش بودند، نسبت به گروه کنترل به طور معناداری کاهش و بخشودگی زناشویی آنان افزایش یافته است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، آزار عاطفی ، دلزدگی زناشویی ، بخشودگی زناشویی ، زوجین متعارض