تاثیر باورهای دینی و خودکنترلی بر اضطراب بیماری کرونا در بین کادر درمانی شهر اردبیل

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر باورهای دینی و خودکنترلی بر اضطراب بیماری کرونا در بین کادر درمانی شهر اردبیل می باشد.روش پژوهش حاضر، توصیفی از نوع همبستگی می باشد و جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کادر درمانی بیمارستان های شهراردبیل در سال ۱۳۹۹ می باشد. حجم نمونه به تعداد ۱۰۰ نفر انتخاب شدند و روش نمونه گیری به صورت در دسترس از بین کادردرمانی بیمارستان های شهر اردبیل انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه های باورهای دینی (مقیاس معبد)، خود کنترلی(SCS) و اضطراب بیماری کرونا در نمونه ایرانی استفاده شده است. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار SPSS۲۰ و باآزمون های تحلی رگرسیون چندگانه و پیرسون استفاده شده است. نتایج تحلیل نشان داد که متغیرهای باورهای دینی و خود کنترلیبر اضطراب بیماری کرونا در بین کادر درمانی شهر اردبیل تاثیر دارند و بین ابعاد باورهای دینی (عمل به واجبات، عمل به مستحبات،فعالیت های مذهبی و انتخاب های زندگی)، با اضطراب بیماری کرونا در بین کادر درمانی رابطه معکوس معنی داری وجود دارد(P<۰/۰۱) و با توجه به این نتایج می توان بیان نمود که متغیرهای باورهای دینی و خودکنترلی توانایی پیش بینی اضطراب بیماریکرونا در بین کادر درمانی را داشته و نیازمند برنامه هایی برای ارتقای میزان این متغیرها می باشند.

کلیدواژه ها:

باورهای دینی ، خودکنترلی ، اضطراب بیماری کرونا ، کادر درمانی